17 yüzyıla kadar doğa felsefesi ile doğa bilimi aynı saha olarak görülüyordu. Ama 17 yüzyıldan itibaren bu iki alan ayrıldı. Bunun esas nedeni nedir?

17. yüzyılda doğa felsefesi ile doğa biliminin ayrılmasının temel nedeni bilimsel yöntemlerin ve düşünce tarzlarının değişmesidir. Bu dönemde bilimsel yöntemler ve deneyler daha yaygın hale gelirken, gözlem ve doğrulamaya dayalı bilimsel yöntemlerin kullanımı arttı. Bunun sonucunda doğa bilimi, deneysel ve gözlemsel verilere dayalı bir disiplin haline gelirken, doğa felsefesi daha soyut ve metafiziksel düşüncelere yönelik kaldı. Bu bölünme modern bilimin temellerinin atıldığı bir dönüm noktası olarak kabul ediliyor.

Teleskop'un icadı ve geliştirilmesi 17. yy, mikroskop 17.yy, adam akıllı düzgün çalışan saatler 16. yy da geliştirildi. Bunun yanı sıra devrim yaratmış pek çok büyük matematikçi 16.-17.-18.yylarda çıktı. Pek çok bilim sahasının temelleri bu yüzyıllarda atılmaya başlandı. Saymadığım deney için gerekli başka icatlarda bu dönemde gelişti.

Bunlar olmadan deney ve gözlem yapmak çok çok zor. Bunlar yokken doğayı anlamaya çalışırken, elde neredeyse sadece duyu organları ve akıl vardı(tartı vs. de vardı da eh işte). Bu yüzden felsefe ve bilim iç içe geçmiş haldeydi. Hatta yer yer felsefenin yanında efsaneler ve dinlerde bilimle iç içe geçmiş haldeydi.

Ayrıca 17.yy'da dünyaya bakış açısı biraz değişmişti. Önceleri bir şeyleri bilmek-anlamak Antik Yunan filozoflarının yadıklarını okumak anlamına gelirken, özellikle coğrafi keşifler sonucunda Antik Yunan filozoflarının dünyayı o kadar da iyi bilmedikleri ortaya çıktı. Bu araştırmacılık için özgüvenin kaynağı oldu ve pek çok noktada Yunanları tenkit etmeye başladılar. Yukarıdaki teknoloji gelişmelerin de etkisiyle, öğrenmenin yeni yollarını bulmak meselesi önem kazandı.