Sessiz Gemi: Bir Şiirin Ardındaki Veda

Bir adam vardı… Hüznü kaleminden damlayan, her dizesi bir vedaya gebe olan bir adam: Yahya Kemal Beyatlı. Ömrü boyunca sevdi, ama hep uzaktan, hep sessizce. Gerçek bir aşk mıydı, platonik bir hayranlık mıydı, bilinmez… Ama bir kadın vardı. Kimine göre Celile Hanım, kimine göre başka biri. Net olan tek şey, bu aşkın içinde hep bir hüzün, hep bir ayrılık vardı.

Ve gün geldi, o kadın gitti. Belki başka bir şehre, belki de başka bir dünyaya… Yahya Kemal’in içindeki o sessiz fırtına, kaleminden döküldü:

"Artık demir almak günü gelmişse zamandan,

Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan..."

Gidişin kesin olduğu bir ayrılık… Ne el sallayan var, ne de engel olan. Hayat dediğin şey tam da bu değil mi? İnsanlar gelir, iz bırakır ve sonra sessizce gider. O kadın da öyle gitmişti işte. Yahya Kemal’in ne bir veda etme şansı olmuştu ne de kalmasını isteyebilmişti. Sadece bakakalmıştı ardından.

"Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol,

"Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol..."

Belki de en acısı buydu: Giden gitmişti ve dünya olduğu gibi dönmeye devam ediyordu. Gözyaşları sel de olsa, içindeki yangın göğe yükselse de, kimse durup bakmıyordu. O gemi, bir limandan ayrılan herhangi bir gemi gibi süzülerek kayboluyordu ufukta.

Ama işin aslı şu ki, Yahya Kemal bu dizeleri yalnızca bir kadına yazmadı. Bu şiir, onun hayata bakışıydı. Ona göre herkes, er ya da geç o sessiz gemiye binecekti. Hayatta ne kadar iz bırakırsan bırak, ne kadar anı biriktirirsen biriktir, günün sonunda bir rüzgar gibi gelip geçiyorsun.

"Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,

Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden..."

Evrim Ağacı'ndan Mesaj

Neden Desteğe İhtiyacımız Var?

Aslında maddi destek istememizin nedeni çok basit: Çünkü Evrim Ağacı, bizim tek mesleğimiz, tek gelir kaynağımız. Birçoklarının aksine bizler, sosyal medyada gördüğünüz makale ve videolarımızı hobi olarak, mesleğimizden arta kalan zamanlarda yapmıyoruz. Dolayısıyla bu işi sürdürebilmek için gelir elde etmemiz gerekiyor.

Bunda elbette ki hiçbir sakınca yok; kimin, ne şartlar altında yayın yapmayı seçtiği büyük oranda bir tercih meselesi. Ne var ki biz, eğer ana mesleklerimizi icra edecek olursak (yani kendi mesleğimiz doğrultusunda bir iş sahibi olursak) Evrim Ağacı'na zaman ayıramayacağımızı, ayakta tutamayacağımızı biliyoruz. Çünkü az sonra detaylarını vereceğimiz üzere, Evrim Ağacı sosyal medyada denk geldiğiniz makale ve videolardan çok daha büyük, kapsamlı ve aşırı zaman alan bir bilim platformu projesi. Bu nedenle bizler, meslek olarak Evrim Ağacı'nı seçtik.

Eğer hem Evrim Ağacı'ndan hayatımızı idame ettirecek, mesleklerimizi bırakmayı en azından kısmen meşrulaştıracak ve mantıklı kılacak kadar bir gelir kaynağı elde edemezsek, mecburen Evrim Ağacı'nı bırakıp, kendi mesleklerimize döneceğiz. Ama bunu istemiyoruz ve bu nedenle didiniyoruz.

Destek Ol

Sessiz Gemi, bir aşkın vedası gibi dursa da aslında çok daha fazlasıydı. Ölümün kaçınılmazlığı, ayrılıkların değişmez kaderi ve insanın çaresizce kabullenişi…

Şair sustu, ama şiiri kaldı. Çünkü bazı vedalar sessiz olsa da, insanın yüreğinde kopan fırtına asla dinmez.