Amaçsızlık.

Amaçsızlık, bazen insanın zihinsel olarak çürümesine yol açan bir sorun olabilir.

Hayat anlamsız ve boş gelir bu durumda, duyguların anlamsızlık karşısında şok olabilir. Bu amaçsızlığa bir son vermek için belki de yok olmak gerekiyordur.

Yavaşça içten içe ölmek yerine bunu hızla sonlandırmaktır belki de çözüm, mutlaka her iki seçenekte son derece acı vericidir. Bu sizin için bir kurtuluş gibi gözükebilir ama ruhunuzun derinliklerini sarsan bu yenilgi duygusu belki sonsuza kadar sizinle kalacaktır.

Peki, tamamen özgür bir kuş olsaydınız ne olurdu ki? Eğer yapacak bir şeyiniz, bir hedefiniz olmasaydı? Yaşayacağınız deneyimler bir amaç uğruna olmayacaksa, ya da hiçbir şey uğrana uçmaya çalışırken karşılaşacağınız zorluklara ne demeli? Belki de amaçsızlıktan kurtulmak mümkün değildir. Gerçekleştirebileceğin hedefleri tamamladıktan sonra ne olacak ki? Yine elinizde hiçbir şey kalmayacak.

Bu amaçsızlık uğruna yanıp kavrulurken yosun tutmuş bir ruha dönüşmek kendinizi daha acı verici bir bataklığın içinde bulmanıza neden olabilir. Dünya denilen sahnede, acımasız bir oyunun içine düşmüş gibi hissedebilirsin kendini aslında. Tamam, varoluş anlamsız geliyordur ama bunun anlamsızlığına sarılarak, bile bile karanlık labirentlerin içinde kaybolmak gerekebilir.

Ufak tefek hedefler bu anlamsızlığın içinde bir yol gösteren peri gibi olabilir. Yeni başarılar, yeni bir sen doğurabilir. Bence var olsun amaçsızlıklar, bir amaç bulmaya çalışmak bile bir amaçtır baktığın zaman. Herhangi bir amaç uğruna ilerlerken yaşayacağın yeni duygular seni bu yosunlardan arındırabilir, bu yol sana yeni patikaların girişlerini gösterebilir. Belki de insanın amacı, hayatın içinde kendi anlamını bulmak, ruhunu beslemek ve derinliklerde yankılanan yakarışlar ile dans etmektir.

Bence amaçsızlık duygusunu yenmenin tek yolu hayata devam etmektir, hayat içinde öyle şeyler barındırıyor ki bunların içinde mutlaka sana göre bir yol görünecektir.

Yani bendeniz Cem, böyle yapacağım.