Bu özenle oluşturulmuş teleskopik görüntü, gökyüzünde yükseklerde uçan Pegasus takımyıldızına doğru, Dolunay'ın kapladığı alandan daha geniş bir bölgeyi kapsıyor. Görüntüdeki parlak yıldızlar, elbette, reflektor teleskopların iç destek yapılarının neden olduğu ve sıkça görülen bir efekt olan kırınım dikenleri sergiliyor ve hepsi kendi Samanyolu galaksimizin içinde yer alıyor. Yıldızlararası tozun soluk ama her yere nüfuz etmiş bulutları, galaktik düzlemin üzerinde adeta süzülüyor ve Samanyolu'nun yıldız ışığını soluk bir şekilde yansıtıyor. Galaktik sirüs veya entegre akı bulutsuları olarak bilinen bu yapılar, Samanyolu'nun moleküler bulutlarıyla ilişkilidir. Hatta, MBM 54 olarak kataloglanan ve bin ışık yılından daha yakın bir mesafede bulunan dağınık bir bulut, bu sahneyi dolduruyor.Tozlu bulutla iç içe geçmiş gibi görünen galaksi ise, çarpıcı sarmal galaksi NGC 7497. Ancak o, yaklaşık 60 milyon ışıkyılı uzaklıkta bulunuyor. Görüntünün merkezine yakın bir konuda, hemen hemen kenardan (yandan) görülen NGC 7497'nin kendi sarmal kolları ve toz şeritleri, kendi Samanyolu'muzdaki yıldızların ve tozun renklerini adeta yankılıyor.