Suç mahallinden bir parça DNA kanıtı bir adli laboratuara gider. Bu laboratuvarlar, hem nasıl yapılandırıldıkları hem de ne tür analizler sundukları açısından oldukça değişkendir. Kamu laboratuvarları genellikle bir kolluk kuvvetleri veya bölge vekilliği ile ilişkilendirilirken, diğerleri bağımsız hükümet kurumlarıdır. Bazıları sadece DNA analizine adanmış özel adli laboratuvarlar da mevcuttur.
Birçok laboratuvar, her hücrenin çekirdeğinde bulunan DNA'nın kopyası olan nükleer DNA üzerinde test yapma yeteneğine sahiptir . Ancak sadece birkaç laboratuvar Y-kromozomu veya mitokondriyal DNA analizi gibi daha özel teknikler sunar. Bu tekniklerin bazılarına daha ayrıntılı olarak bakalım.
Kısıtlama fragman uzunluğu polimorfizmi ( RFLP ) analizi, DNA'yı analiz etmek için kullanılan ilk adli yöntemlerden biriydi. Tekrarlanan baz çiftlerini içeren DNA ipliklerinin uzunluğunu analiz eder. Bu tekrarlar değişken sayı ardışık tekrarlar ( VNTR ) olarak bilinir, çünkü kendilerini bir ila 30 kez tekrarlayabilirler.
RFLP analizi, araştırmacıların DNA'yı belirli noktalarda kıran bir enzimde çözmelerini gerektirir. Tekrar sayısı, ortaya çıkan her DNA zincirinin uzunluğunu etkiler. Araştırmacılar, iplikçiklerin uzunluklarını karşılaştırarak örnekleri karşılaştırırlar. RFLP analizi, kirle kontamine olmamış oldukça büyük bir DNA örneği gerektirir.
Birçok laboratuvar RFLP analizini kısa ardışık tekrar ( STR ) analiziyle değiştirmektedir . Bu yöntem çeşitli avantajlar sunar, ancak en büyüklerinden biri, çok daha küçük bir DNA örneği ile başlayabilmesidir. Bilim adamları bu küçük numuneyi polimeraz zincir reaksiyonu veya PCR olarak bilinen bir işlemle büyütürler . PCR, DNA'nın kopyalarını DNA'ya benzer şekilde bir hücrede kopyalar ve neredeyse istenen miktarda genetik materyali üretir.
Söz konusu DNA çoğaltıldıktan sonra STR analizi, baz çiftlerinin bir DNA zincirinde belirli lokuslarda veya konumlarda ne sıklıkta tekrarlandığını inceler. Bunlar dinükleotid, trinükleotid, tetranükleotid veya pentanükleotit tekrarları - yani iki, üç, dört veya beş baz çiftinin tekrarları olabilir. Araştırmacılar sıklıkla PCR amplifikasyonundan geçmiş numunelerde tetranükleotid veya pentanükleotid tekrarlarını ararlar, çünkü bunlar doğru olma olasılığı en yüksektir.
Federal Araştırma Bürosu ( FBI ), DNA analizi için standart olarak 13 spesifik STR lokusu seçmiştir. Herhangi iki bireyin (tek yumurta ikizleri hariç) aynı 13 lokus DNA profiline sahip olma olasılığı 1 milyarda 1 veya daha fazla olabilir.
Uzun yıllar boyunca, parmak izleri, şüphelileri bir suç mahalline bağlamak için altın standarttı. Bugün, altın standart DNA kanıtıdır, çünkü DNA hemen hemen her yerden toplanabilir. Eldiven giyen bir suçlu bile farkında olmadan eser miktarda biyolojik malzeme bırakabilir. Bir saç, tükürük, kan , meni, cilt, ter, mukus veya kulak kiri olabilir. Tek gereken, bir şüpheliyi neredeyse kesin olarak tanımlamak için yeterli DNA bilgisi elde etmek için birkaç hücredir .
Bu nedenle, kolluk kuvvetleri suç mahallinde olağandışı bir şekilde ilgilenmektedir. Polis memurları ve dedektifler, kanıtların kontamine olmadığından emin olmak için genellikle laboratuvar personeli veya kanıt toplama teknisyenleri ile yakın çalışırlar. Bu, eldiven takmayı ve her numuneyi topladıktan sonra atılabilecek tek kullanımlık aletler kullanmayı içerir. Kanıt toplarken, memurlar DNA kanıtlarının bulunabileceği alanlara dokunmaktan kaçınmaya dikkat ederler. Ayrıca delil üzerinde konuşmaktan, hapşırmaktan ve öksürmekten veya yüzlerine, burnuna veya ağzına dokunmaktan kaçınırlar.
Aşağıdaki listede bazı yaygın DNA kanıt kaynakları gösterilmektedir:
Beysbol sopası, şömine pokeri veya bıçak gibi ter, deri, kan veya başka bir doku içerebilen bir silah
Ter, saç veya kepek içerebilen bir şapka veya maske
Mukus, ter, kan veya kulak kiri içeren yüz dokusu veya pamuklu çubuk
Bir kürdan, sigara izmariti, şişe veya posta pulu, hepsi tükürük içerebilir
Sperma veya vajinal veya rektal hücreler içerebilen kullanılmış bir prezervatif
Ter, saç, kan veya meni içerebilen yatak çarşafları
Kazınmış cilt hücreleri içerebilen bir tırnak veya kısmi tırnak
Araştırmacılar bir kanıt bulduklarında, bunu plastik bir torbaya değil, bir kağıt torbaya veya zarfın içine yerleştirirler. Plastik torbalar DNA'ya zarar verebilecek nemi koruduğu için bu önemlidir. Doğrudan güneş ışığı ve daha sıcak koşullar da DNA'ya zarar verebilir, bu nedenle memurlar biyolojik malzemeleri oda sıcaklığında tutmaya çalışır. Torbaları, malzemenin ne olduğu, nerede bulunduğu ve nereye taşınacağı hakkında bilgi ile etiketler. Bunlar , numunelerin toplamadan analize geçerken yasal bütünlüğünü sağlayan gözetim zinciri prosedürleridir.
Analiz, adli bir laboratuvarda gerçekleşir.
Çoğu laboratuvar DNA analizleri için RFLP veya STR tekniklerini kullanmasına rağmen , farklı bir yaklaşım gerektiren durumlar vardır. Böyle bir durum, bazen cinsel saldırı vakalarında meydana gelen genetik materyalin birden fazla erkek katılımcısı olduğunda. Karmaşık karışımı çözmenin ve tam olarak hangi erkeklerin yer aldığını çözmenin en iyi yolu Y-marker analizidir . Adından da anlaşılacağı gibi, bu teknik Y kromozomunda bulunan birkaç genetik markeri inceler. Y kromozomu bir babadan tüm oğullarına bulaştığı için, Y kromozomundaki DNA farklı erkeklerden DNA'yı tanımlamak için kullanılabilir. Y işareti analizi, erkekler arasındaki aile ilişkilerini izlemek için de kullanılabilir.
Başka bir durum, saç kalıntıları , kemikler ve dişler gibi çekirdekli hücrelerin bulunmadığı eski kalıntıların veya biyolojik kanıtların belirlenmesini içerir . RFLP ve STR testi bu malzemelerde kullanılamaz çünkü bir hücrenin çekirdeğinde bulunan DNA'ya ihtiyaç duyarlar. Bu durumlarda, araştırmacılar genellikle bir hücrenin mitokondrisinden DNA kullanan mitokondriyal DNA ( mtDNA ) analizini kullanırlar. Müfettişler mtDNA testinin, aktif olarak soruşturulmayan cinayetler, kayıp şahıs vakaları veya şüpheli ölümler gibi soğuk vakaların çözümünde çok yararlı olduğunu buldular. Soğuk vakalarda genellikle kan şeklinde biyolojik kanıt bulunur, uzun süre saklanan veya yanlış saklanan semen ve saç. Bu bozulmuş numunelerin mtDNA testi için gönderilmesi bazen vakayı açabilir ve dedektiflerin failin bulunmasına yardımcı olabilir.
Nispeten yeni bir teknik - SNP analizi - adli laboratuvarların yüksek oranda parçalanmış DNA örnekleri ile sunulduğu bazı durumlarda da yararlıdır. Bu teknik, bilim adamlarının bir nükleotidin diğerinin yerini aldığı DNA'daki varyasyonları analiz etmesini gerektirir. Böyle bir genetik değişikliğe tek bir nükleotid polimorfizmi veya SNP ("snip" olarak telaffuz edilir) denir . SNP'ler mükemmel belirteçler yapar ve çoğunlukla bir kişinin belirli bir hastalığa yatkınlığını belirlemek için kullanılır. Ancak adli tıp laboratuvarları bazen SNP analizine yönelmektedir. Örneğin, adli bilim adamları SNP teknolojisini başarılı bir şekilde diğer yöntemleri başarısız olan 11 Eylül Dünya Ticaret Merkezi kurbanlarını tespit etmek için kullandılar.
Devamı kaynakta... Bu kadarı yeterli diye düşünüyorum.
Kaynaklar
- Yazar Yok. Science How Stuff Works. (30 Haziran 2020). Alındığı Tarih: 30 Haziran 2020. Alındığı Yer: Bağlantı | Arşiv Bağlantısı
