Sizce ölüm toplumda neden sıra dışı kabul ediliyor?

"Sıradışı kabul etmek"ten kasıt ölenin ölmesini öğrenince hayata bir süre mental olarak normal devam edememesi mi? Soruya tam olarak anlam veremedim.

Alıntıladığınız sözü baz alarak bağlantı kurmaya çalışırsam "unutulmayı sıradışı kabul etmek" gibi yorumlayabiliyorum, bu da "yaşanılan onca şeyi bir hiç için yaşamamış olma beklentisi" gibi cevaplanabilir sanırım, özellikle tam olarak bir şey amaçlanıyorsa.

Bence birinci neden: Ölüm bir hiçliktir. Ölümden korkarız ve onu garipseriz ama aslında ölümün kendisi bir hiçliktir ve korku gibi var olan şeyleri barındıramaz ve kapsayamaz.

İkinci neden: Ölüm bir belirsizliktir. Ölümden sonra ne oldugunu veya nasıl oldugunu bilmeriz ve Ömer Hayyam'ın da dediği gibi: "Umutumuz ve korkumuz o şeydendir ki, o şeyden bir haber veren yok gönül". Bazı İnsanlar umutlanıyorlar ve ölümden sonraki hayata inanıyorlar. Bazı İnsanlarsa korkuyorlar çünki ölümden sonra ne olacağını bilmiyorlar. Bazı İnsanlarsa korkunun veya umutun ölüm için her hangi bir anlam ifade etmediğine inanıyorlar.

Yararlı ola bildimsə mənim üçün xoşdur :)

İyi günler dilerim

Ahiret inancı olan insan var olmayan insan var. Ama bunlar dediğim gibi "inanç" yani biri ne kadar inanırsa inansın bu bilme raddesine gelemez ve insanın içini az ya da çok hep bir kuşku kaplar. Sonuçta tanrının varlığı, dinlerin gerçekliği vs bunlar hep deneyle gözlemle kanıtlanamaz şeyler ama elimizde bize ait olduğunu bildiğimiz tek bir gerçeklik var. Hayatımız. Simülasyonda olmamızdan tutun gerçekte böyle bir dünyada hiçbir karmaşıklık olmadan normal bir şekilde yaşamamıza kadar tüm olasılıklarda elimizde olan tek şey şu an. Ve dolayısıyla elimizde olan tek şeyi kaybedince ne olacağı hakkında kimse pek de konuşmak istemez, bu gerçeği de pek hatırlamak istemezler.( Üremek, genlerini bir sonraki nesle aktarmak bir nevi ölümsüzlük isteği ile olan bir şey bildiğim kadarıyla, açıklamada yazdığınızı da bunla bağdaştirabilirim. Kendimiz artık var olmasak da genlerimiz hâlâ var olacak.)