Eğer bütün atomlarımız yenileriyle değişiyorsa biz nasıl biz olarak kalmayı sürdürebiliyoruz?

Ben dediğiniz şey kendi bedeniniz sınırındaki ve bu bedendeki etkileşimlerin sonucu oluşan bir algı. Mitoz bölünmeler sırasında çoğunlukla DNA birebir kopyalanır, o yüzden o açıdan pek bir fark olmuyor ancak çevresel etkenler dolayısı ile ne kadar farklılaşırsanız farklılaşın "Çok değişmişsin, neredeyse başka biri olmuşsun." denecek ama hala "siz" olarak kategorize edileceksiniz.

Bu kategorizasyonu maddesel olarak kendinin yaptığı ile yüzleşmek istemeyen insan da durumu kendi istediği dışındaki metafiziksel bir joker kelimeye, yani ruha atfetmesi çok doğaldır.

Bu soruyu referans alırsak, atomları değişen bir ŞEY, kendi olarak kalamaz önermesini kabul ediyor olmamız gerekir. Biyolojik yapılanma enerji döngüsü üzerine kurulu olduğu için, hammadde nin enerjiye dönüşümü ile sürekli olarak yapıtaşı yenileme gerektirmektedir. Yani işleyen yapının bütünlüğünü korumak için değişir yapıtaşları.

Soruyu referans alırsak, bir bireyin çocukluk hali ile yaşlılık hali aynı insan mıdır?

sorusunu samimi olarak cevaplamak mümkün olmayacaktır soruyu soran tarafından. Biz biz olarak kalmayı sürdürebiliyor muyuz?

Taraflaşmış, fanatikleşmiş, bir konuda gerçekliği objektifliği yitirmiş bakış açılarının kendini denetleyecek bilgi ve yöntemleri araştırması, düşünce yapılarının önüne geçecek kadar önem kazanmakta.

Bir kasıt üzerinden sorulduğu için, sonuç doğru olsa bile gidiş yolunun yanlış olması, herşeyi değiştiriyor anlamını vurgulamak istedim.

Kendi doğrumuzu savunuyor olabiliriz, ama bunu doğru tutarlı rasyonel bir metod ile yapacak çabayı göstermek zorundayız.