Herhangi bir canlının nüfusu aşırı çoğalırsa, istilacı ve baskın tür haline gelir. Çünkü kaynaklar hızla tükenir, tür de yayılmacı bir davranış sergiler.
Türümüzün birbirini öldürmesinin asıl sebebi, kaynakları elde etme istediğidir. Aynı davranış diğer türlerde de gözlemlenmiştir, sadece bize ait değildir. Av bölgesi için, su için, dişiler için, hatta Serengeti'de bir ağaç gölgesi için bile türler birbirini öldürür. Ne insanoğlu ne de gezegendeki diğer canlılar, kaynaklar azaldı diye davranışlarını değiştirmeyecektir.
Çekirgeler bir bölgedeki kaynakları tüketince, binlerce kilometre uzaklıklara göç eder, karıncalar, diğer kolonilere saldırır, virüsler, bakteriler, mantarlar vb. hepsinin amacı aynıdır, hayatta kalmak.
Türümüz gezegendeki en zeki canlı olduğu için, hayvanlara göre kaynakları daha hızlı tüketiyoruz. Çünkü sadece ihtiyacımız olanı değil, ihtiyacımız olmasa bile dolaylı yoldan tükettiğimiz bir çok kaynak mevcuttur. Aynı zamanda daha fazla atık üretiyoruz. Bunun yanın sıra bu gezegenden ayrılıp başka gezegenlere yerleşip, türümüzün devamını sağlayabilecek zekaya sahip tek tür de biziz.
Çevresindeki kaynaklara dokunmadan yaşayan bir canlı keşfedemedik. Ama canlının çevresindeki kaynakları tüketme hızı, kaynakların yeniden oluşmasından daha yavaşsa, kendi kendine yetebilen bir tür diyebiliriz. Tam tersi ise, türün nüfusunun aşırı artığını rahatlıkla söyleyebiliriz. O yüzden aşırı popülasyona sahip bütün türler istilacıdır.
