En az dokuz.
Görme, işitme, tat alma, koku alma ve dokunma. Bunlar herkesin iyi bildiği ve ilk olarak Aristoteles tarafından sıralanmış olan beş duyumuz. Fakat üzerinde uzlaşılmış olan dört duyu daha var. Bunlardan ilki ısıyı ölçmemizi sağlıyor. Dokunarak algılama ve tanımanın haricinde, insan derisi ısıya da oldukça duyarlı. Çok sıcak bir cisme dokunduğumuz anda onun ısısıyla ilgili bilgiyi kaydetmiş olmamıza rağmen, yüzey, şekil veya yapısına dair en ufak bir algı yaratamıyoruz. Yani aslında ısı algılama sürecimiz dokunma duyusuyla eş zamanlı çalışmıyor. Diğer bir duyu ise; denge. İç kulağın yaptığı ölçümlerle başlayan bir mekanizmayla, beynimiz ile hareket halindeki vücudumuz arasındaki iletişimi denge duyusuyla sağlıyoruz. Ayrıca bir de ağrı duyusuna sahibiz ve bedenimizde hissedilen acının algılanmasını bu şekilde gerçekleştiriyoruz. Tuhaf bir biçimde bu duyunun beyinle hiçbir ilgisi bulunmuyor. Çünkü insan beyninde acıyı ölçebilecek bir reseptör yok. Örneğin baş ağrıları, sanıldığının aksine beynin içinden değil, kafatasımızdaki diğer sinir uçlarından hissediliyor. Ve son olarak, bir de beden farkındalığı oluşturmamıza yarayan iç algıya sahibiz. Bu duyu, vücudumuzun bazı bölümlerini o sırada görmüyor ve hatta hissetmiyor olsak bile, konumlarını bilmemizi sağlıyor. Örneğin gözlerimiz kapalıyken kolumuzu hareket ettirdiğimizde, göremesek bile bedenin geri kalanıyla kıyaslandığında yerini tespit edebiliyoruz.
