Windows aşinalığı olan ve aktif olarak Windows kullanıcısı olan bir yazılım mühendisi, neden Linux ekosistemine açlık duyar?

Elbette o mühendis kaşıntısını ve Windows'un o "her şey yolunda, sadece şu güncellemeyi yapıp yeniden başlatmamız lazım, hem de 47 tane" diyen sakin gücüne rağmen içten içe gelen "Neden buradayım?" sorgulamasını çok iyi anlıyorum. Bu arzu aslında sistemin cilalı kaportasının altına inip, sudo komutunu yazdıktan sonra o saliselik "tanrı kompleksi ile anında pişmanlık" hissini yaşama arzusundan başka bir şey değil. Windows Subsystem for Linux (WSL) ne kadar yetenekli olursa olsun, o daha çok "yaz kampında Linux görmüş kuzen" gibidir; sana gerçek bir kernel'in sunduğu eBPF ile sistemin ruhuna fatiha okuma... pardon, dinamik olarak izleme gücünü veremez.^[1] Bu açlık, aslında GUI'nin sana sunduğu korumalı oyun alanından sıkılıp, eline rm -rf / gibi tehlikeli oyuncakları alarak "Bakalım ne olacak?" demek isteyen o içindeki yaramaz çocuğun sesidir.

İşin daha pragmatik ve "ama benim makinem de çalışıyordu!" dramından kaçınma tarafına gelirsek; modern yazılım ekosistemi, yani o havalı Docker konteynerleri ve Kubernetes orkestrasyonu, sahne arkasında hep bir Linux partisi verir. Senin Windows'taki geliştirme ortamın bu partiye sonradan takım elbiseyle katılan ve ortamı süzen ciddi misafir gibi kalır. PowerShell, her şeye bir nesne olarak bakan o aşırı düzenli ve biraz sıkıcı kurumsal danışman gibiyken; bash ise elinde grep, awk, sed ve jq'dan oluşan derme çatma ama inanılmaz işlevsel bir İsviçre çakısıyla tek başına hayatta kalabilen bir maceraperesttir. apt veya pacman ile bir paketi kurmak "Scotty bizi ışınla" demek gibiyken, Windows'ta bazen kendini bir bağımlılık cehenneminde ayin yaparken bulabilirsin. Yani o kaşıntı, bir işletim sistemi fanatizmi değil; üretim bandının dilinden konuşma, daha az tıklama daha çok && ve | ile boru hattı döşeme ve en nihayetinde Stack Overflow'da daha "elit" sorular arama arzusunun son derece nüktedan bir dışavurumudur.