Bu düşünce herkeste olmuştur ya da olacaktır. Topluma ayak uydurma sebebiyle hissettiğimiz zorunluluklardan kaynaklandığını düşünebiliriz ki bazıları da insani gelişim açısından mecburidir; okula gitmek gibi. O sırada hangi alana ilgimiz varsa onu keşfetmeye dayalıdır ancak öğrencinin de kendi çabası burada göz ardı edilemez.
Meslek sahibi bireyler çoğunlukla okula gitmeden deneyimleyerek buna sahip olsalar da günümüzde zanaat okulları sayesinde diplomalı bir şekilde o mesleği icra edebiliyorlar.
Şimdi probleme gelirsek bir elektrik ustasını ele alalım; çoğunlukla evlerdeki zaman zaman da başka dükkanlardaki priz,elektrik işlerini takım çantasıyla, çırağıyla mesafe katederek somut bir şekilde emek harcıyor ve bunu biz de görebiliyoruz en basitinden. Ancak bilime; astrofizik, kimya, biyoloji, uzay-evren vb. metafizik soyut konularda ne kadar da insanüstü bir çaba gerçekleşiyor olsa da bunu yetersiz görebiliriz ki bunun sebeplerinden biri de dediğim gibi somut olmayışından kaynaklı. Halbuki ortaya atılan en ufak fikir insanlık tarihinin belki de yüzlerce yıl sonrasına kaynaklık edebilecek türde bir fikirdir. Ancak onur duyulması gereken en önemli işi icra ederken de vasıfsız hissetmek de bilim insanlarına yakışmaz.
Bunun sonu yok fakat yazdıklarımı tek cümleyle özetleyecek olursam: Benim için küçük; insanlık için büyük bir adım.
