David Ritz Finkelstein

New York'ta doğan Finkelstein, 1953 yılında Massachusetts Teknoloji Enstitüsü'nde fizik doktorasını tamamlamış ve 1960 yılına kadar Stevens Teknoloji Enstitüsü'nde ders vermiştir. 1959-1960 yılları arasında Avrupa Nükleer Araştırma Örgütü'nde Ford Vakfı bursuyla çalışmıştır. 1964-1976 yılları arasında Yeshiva Üniversitesi'nde fizik profesörü olarak görev yapmıştır. 1980'de Georgia Teknoloji Enstitüsü'nde öğretim üyesi oldu. David Finkelstein, 1958'de Schwarzschild'in Einstein alan denklemleri çözümünün uzayda hiçbir şeyin kaçamadığı bir bölgeye karşılık geldiğini tespit eden ilk kişiydi. 1959'da Finkelstein ve Charles W. Misner, kuantum teorisi spin 1/2 sergileyebilen yerçekimi metriğinde topolojik bir kusur olan yerçekimsel bükülmeyi buldu. En basit bükülme, Schwarzschild metriğindekini tanımasına ve koordinat tekilliğini ortadan kaldırmasına yol açan, kolayca anlaşılan bir olay ufku sergiledi. Özünde Finkelstein, Schwarzschild yarıçapını geçerek bir kara deliğe düşen her şeyin ondan kaçamayacağını belirledi; zar tek yönlüdür. Bu önemli çalışma Roger Penrose ve John Archibald Wheeler'ın olay ufuklarının ve kara deliklerin fiziksel varlığını kabul etme kararlarını etkilemiştir. Finkelstein'ın çalışmalarının çoğu uzay-zaman yapısına ilişkin bir kuantum teorisine yöneliktir. John von Neumann'ın kuantum mekaniksel ölçüm anomalilerinin kuantum mekaniksel sistemlerin mantığının anomalileri olduğu sonucunu erkenden kabul etmiştir. Bu nedenle, klasik uzay-zaman yapıları için standart dil olan küme teorisinin kuantum analoglarını oluşturdu ve uzay-zamanın, von Neumann'ın hücresel otomatının kuantum versiyonu olarak, kuantum bitleri için spinleri olan bir kuantum bilgisayar biçimi olan "krononlar" olarak adlandırılan bir kuantum uzay-zaman kuantum kümesi olduğunu öne sürdü. İlk kuantum uzay-zamanlarının fiziksel olmadığını kanıtladıktan sonra, daha sonra Tchavdar D. Palev'e bağlı olarak Bose-Einstein istatistiklerinin düzenlenmiş bir formuyla krononlar üzerinde çalıştı. Julio Rubinstein ve James R. Powell[10][11] ile birlikte top şimşeklerini incelemiş ve top şimşeklerinin büyük olasılıkla atmosferik elektrik akımı akışındaki düşük sıcaklıklı bir soliton olan gezgin bir Aziz Elmo ateşi olduğu sonucuna varmışlardır. Ayrıca Albrecht Dürer'in Melencolia I gravürünün derinlemesine bir yorumunu ortaya koymuştur.