Erwing Goffman (1986) Stigma isimli kitabında, başka damgalanma biçimleri gibi işsizliğin de bu damgayı taşıyan tarafından, dışarıdan açıkça görülebilir bir işaretmiş gibi yaşandığını anlatır: "İşsiz bir adam olarak bilinmek öyle zor, öyle aşağılayıcı ki... Dışarı çıktığımda, gözlerimi indiriyorum, çünkü kendimi tamamen aşağıda hissediyorum. Yol boyunca yürürken, düzgün vatandaşlardan biri olmadığımı, herkesin parmağıyla beni gösterdiğini düşünüyorum. Gayriihtiyari bir şekilde insanlarla karşılaşmaktan kaçınıyorum. Eski güzel zamanlardan kalan tanıdıklar ve dostlar artık o kadar samimi gelmiyor. Karşılaştığımda beni ilgisizce selamlıyorlar. Artık bana sigara ikram etmiyorlar, gözleri sanki 'Bunu hak etmiyorsun, çalışmıyorsun', der gibi bakıyor."
Böylece işsiz, kendisine yönelmiş aşağılayıcı bakışlar karşısında, kendini gizlemeyi, bu bakışlardan kaçınmayı ister. Çalışmamak, toplumun bir parçası, "düzgün bir vatandaş", değerli biri olmayı engeller, başkalarının gözünde kendi değersizliğini görmesine yol açar.
Boşuna mı Okuduk?
Türkiye'de Beyaz Yakalı İşsizliği
Evrim Ağacı
