Yeni bir çalışmaya göre, Antarktika deniz buzu kaybının tersine çevrilebilirliği, yalnızca atmosferdeki karbondioksit miktarına değil, aynı zamanda Güney Okyanusu’nun tabakalaşma durumuna bağlı.
Güçlü okyanus tabakalaşması, yüzeydeki ısıyı izole ederek buz oluşumunu engelliyor ve erimeyi hızlandırıyor.
Zayıf tabakalaşma ise ısıyı derinlere taşıyarak yüzeyi soğutuyor ve buz oluşumunu destekliyor.
Model sonuçlarına göre, 2129’da bile karbondioksit seviyeleri sanayi öncesi düzeye dönse, deniz buzunun alanı hâlâ 1,4 milyon km² eksik kalıyor ve 2189’da ek 0,2 milyon km² kayıp bekleniyor.
Deniz buzunun durumu, küresel iklim, okyanus dolaşımı, ekosistemler ve deniz seviyesini doğrudan etkiliyor.
Araştırmacılar, daha yüksek çözünürlüklü okyanus ölçümleri ve model geliştirmeleri ile öngörüleri iyileştirmeyi öneriyor ve okyanus tabakalaşmasının Antarktika deniz buzlarının geleceğinde merkezi bir faktör olduğunu vurguluyor.
Evrim Ağacı
