Aralıklarla iki kez okumaya başladım. İlk yarısına kadar okuduğumda hiçbir şey anlamadım, hatta kendi kendime insanlar neden bu kadar çok konuşuyor diye düşündüm. Birkaç hafta sonra belki de kaçırmışımdır diye düşünerek ve okuyacak kitabım kalmadığı için tekrar okumaya başladım. Yine kitabın yarısına geldim ve düşüncelerimde hiçbir şey değişmedi, hala banim için yaramazlık yapan çocuktan bahsediyordu. Çok az kitabı yarıda bırakmışımdır, genellikle kitap benim için ne kadar sıkıcı gelse de genellikle bitirmeden bırakmam ve devam etmeye karar verdim.Şuanda iyiki de diyorum, iyiki de devam etmişim. Bana o kadar çok şey kattı ki okuduktan sonra anlarsınız dediklerimi. Bir çocuk size neler öğretebilir anca hikâyeyi yaşayan bilir. Yarıya kadar üşenerek okuduğum kitabı göz yaşlarıyla bitirdim, ve buna değer. Teşekkür ederim küçük Zeze:)
Hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına uğramıyorum.
"Daha çok anlat," dedim.
"Hoşuna gidiyor mu?"
"Çok. Elimden gelse, seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum."
"Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?"
"Gider gibi yaparız."
Hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına uğramıyorum.
"Daha çok anlat," dedim.
"Hoşuna gidiyor mu?"
"Çok. Elimden gelse, seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum."
"Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?"
"Gider gibi yaparız."
