Son zamanlarda beni fazlasıyla düşündürten bir yapıt. Farklı uluslardan, dinlerden, ideolojilerden, devletlerden, dillerden, renklerden, kültürlerden ve iklimlerden insanların ne kadar "uzak" ama bir o kadar da yakın olduğunu hatırlatıyor. Belgeselde herhangi bir konuşma metnine bağlı seslendirmenin olmaması, salt biçimde arka plan müziğini ve yeri geldiğinde insanların dua - ritüellerinin seslerini duymak da içten içe insanın bir şeylere bağlanma isteğinin dışa vurumunu anlatıyor. Dünyanın her bir yanından insan ve doğanın uyum içinde olduğu, bazen de tam tersi birbirinden ne kadar uzaklaştığını gösteren kesitlerden meydana geliyor. Çıkarılacak çok şey, öğrenilecek çok fazla şey var Dünya'da.
