Suçlumuyum?

Hiç yapmadığınız bir şey yüzünden suçlandınız mı? Ya da durduk yere günah keçisi oldunuz mu?

İnsanların yaptıkları hataların başkaları yüzünden olduğunu söylemelerinden bıktım. "Ben bu hatayı yaptım. Ama sen beni buna zorladın." Bu cümleyi daha önce herhangi birinden duydunuz mu? Bunu çok duydum ve her seferinde sebepsiz yere suçlu ben oluyorum. İnsanların bizi yönlendirmesine izin veriyoruz ve onlar bunu bilinçli veya bilinçsiz olarak yapıyorlar, ancak biz bunun farkında değiliz. Bunu fark ettiğimizde bizi bir kere daha aptal yerine koyuyorlar.Ne kadar komik değil mi?

Özgürce fikirlerimi ifade edemiyorum, etmeye çalıştığımda ise hata arayan, içinde bulunduğu durumdan memnun olmayan ve şükretmeyi bilmeyen biri oluyorum. Neden? Neden senin yaşadığın hayatı yaşamalıyım? Ben sen değilim ki, bunu kendin de biliyorsun, ama yine de hayatlarımızın aynı olmasını istiyorsun. Sebep???

Böyle bir zihniyete sahip insanlar, “normal yaşamı” sadece başkalarının hayatında katalizörlük yapmak olarak görüyorlar. Peki, katalizör nedir? Tepkimeyi hızlandıran ama tepkime sırasında hiçbir değişime uğramayan maddelerdir. Yani bu insanlar, sadece kendilerinden üstün, yani “başrol” insanların hayatını kolaylaştırmak için varlar ve kendileri asla değişmiyorlar. Çünkü başka bir amaçları yok.

“SEN bir insansın, bir bireysin, kendi hayatını kurabilirsin.” dediğin anda ise, “Sen nereden biliyorsun hayatın ne olduğunu?” sorusuyla karşılaşıyorsun. Bazen düşünüyorum, acaba bu düşünceye sahip insanlar doğuştan mı böyleler, yoksa onları böyle yapan, kendileriyle aynı zihniyette olan ebeveynleri mi? Ve bu döngü nereye kadar devam ediyor?

İnsanların bu şekilde düşünmelerinin asıl sebebi nedir? Neden kendilerini köleliğe ve köle sahibine sadakate adıyorlar? Ve neden bu insanlar yüzünden ben suçlu oluyorum? Neden onların yaşadığı hayatın suçlusu benmişim gibi davranıyorlar? Neden biz suçlu oluyoruz?

Biz neyin suçlusuyuz? Bu hangi günah? Bu hangi terazide tartıldı? Kim tarttı bunu?

Anubis mi?