Polimat Felsefesi

Bugüne kadar hiçbir zaman kendimi net bir çerçeve içinde göremedim. Asla bir kara delik ya da beyaz delik olduğumu söyleyemedim. Ne tamamen bir maddeyim ne de sadece bir antimadde. Ne yalnızca ateşim ne de yalnızca su. İçsel dünyamda kendimi bildim bileli tek bir kalıba sığmayı reddettim. İnsanlar tarafından belirlenen normlar ve günümüz dünyasının katı kuralları beni hep tek bir alanda uzmanlaşmaya, olaylara yalnızca pragmatik bakmaya zorladı. Ama içimde hiçbir zaman bu tekdüzeliğe teslim olamadım.

Bu durumun bir problem olduğunu düşündüğüm zamanlar oldu. Belki de hayatımı kötü etkileyecekti. İnsanlar beni maymun iştahlı, kararsız, bir oraya bir buraya savrulan biri olarak gördü. Oysa içimde derin bir düzen vardı. Kaosun içinde kendi mantığını taşıyan bir denge. Ne kadar farklı alanlara ilgi duysam da bir çekim merkezi, içimde değişmeyen bir yönelim vardı. Zamanla anladım ki yalnız değilim. Leonardo da Vinci de böyleydi. O da yalnızca bir ressam değil, aynı zamanda bir mühendis, anatomist, astronom, mucit ve düşünürdü. Kendi zamanının çok ötesinde bir polimattı.

Polimat... Bu kelimeyi duyduğumda içimde bir aydınlanma yaşadım. Meğer her şeyi öğrenmek istemek, tek bir alanla sınırlı kalmamak, kendi doğama ihanet etmek değilmiş. Bu bir kimlikmiş. Belki de en gerçek kimliğim. Düşünmek bazen kaybettirir; çünkü düşünmeye daldıkça hareketsizleşir insan. Oysa hareket eden cisim hareket etmeye devam eder, duran ise durmaya. Newton'un yasasında olduğu gibi: Ya hareketsizliğe mahkûm olacaksınız ya da kendi hareketinizin yasasını yazacaksınız.

İşte bu yüzden, harekete geçmelisiniz. Başkalarının üzerinizde kurduğu iktidarı içinizden söküp atmalısınız. Cesur olun. Kendinizi keşfedin. Yeteneklerinizi sınırlandırmadan ilerleyin. Tek ihtiyacınız bir kâğıt ve bir kalem; ve ardından kendi yolunuzu çizmek. O yolda bir ok gibi doğrultunuzu koruyarak ilerleyin. Başarı ve istek sizinle ol sun.