MODERN ŞEMPANZE - "İleri Medeniyet, Geri Toplum"

Kavurucu güneşin altında bilinmeyen bir yaz gününün öğle saatleri. Afrika’nın savanasında kaynayan kumun gölgelik yerinde bir kabile reisi ve onun 5 kişilik şempanze grubu serinliyordu. Telaşsız, amaçsız bu grup, evvelki gecenin serinliğinde avladıkları bir ceylanın tadını çıkarmış, göbekleri çatlayana kadar doymuş ve onun verdiği mayhoşluk ile yarı uykulu vaziyette, kimisi ağaç diplerinde, kimisi dalların tepesinde sızmış kalmış bir biçimde antik bir Akdeniz şekerlemesi yapıyordu.

Ne var ki, grubun bu sessizliği, grubun gençlerinden olan Ödzi’nin canını sıkmış ve onu derin derin düşüncelere savurmuştu. Ödzi, bu grubun üyelerinden farklıydı. Onu farklı yapan bir şey vardı. Grup pek fazla düşünmezdi ama Ödzi düşünürdü. Grup tembeldi ama Ödzi (modern halde olmasa da) çalışkandı. Grubun tek aktifliği, yiyecek bulmanın verdiği motivasyondan ibaretti. Sonlarını düşünmez, gittikçe daha da tembelleşir, kilo alır ve bir gece… Aslanlar!

Ödzi, düşünmekten etrafın kararmasını görmemiştir bile. Hatta zamanı bırakın, kendilerini yiyecek olarak gören vahşi bir aslanı bile görmedi. Bugün nöbet sırası ondaydı. Hemen bağırıp harekete geçebilirdi fakat ani seslerin bu yırtıcıları kızdıracağını ve saldırıya geçebileceklerini aklına getirdi. Sessizce grubun yaşlısına doğru sokuldu ve onu uyarmak için sakince kulağına eğildi. “İhtiyar, korkma, aslanlar dibimizde ve sanırım senin buruşmuş etini pek sevmezler. Kalk ve grubu uyarmama yardım et!” İhtiyar, bu gencin saygısızlığına üzülecek kafada bir insana pek benzemiyordu. Sessizce kalktı ve dallarda savrulmaya başladı. Grubun uyuyan lideri Dortrak’a aslanlar diye fısıldadı. Dortrak güçlüydü, kaslıydı ve bütün dişi grup üyeleri onun himayesindeydi. Dortrak, grubunu kaybetmekten değil, şerefini ve kadınlarını kaybetmekten çok korkardı; ayağa kalktı ve kükredi. Ödzi, bu kaslı şempanzenin ne yaptığına anlam çıkarmaya çalışsa da bunu anlamış değildi. Neden bağırmıştı ki? Sessizce saldırıp bu baskını bir ziyafete çevirebilirdik diye düşündü.

Aslanlar, uykudan ayakta bile zor duran ve sadece kükreyen bu lideri umursamadılar bile. Ödzi ise aslanların Dortrak’tan akıllı olduğu fikrini aklına düşürmüş ve bu kadar geri kafalı bir kişinin nasıl grubunun lideri olduğunu düşünmeye başlamıştı bile. Tabii ki de güç!

Sabah oldu. Kuşlar cıvıldıyor. Hafif bir serinlik, ılık bir hava… Grubun dün geceki nöbetçiye ceza kesme vakti gelmişti. Dortrak, kendisiyle beraber 6 kişi olan gruptan birini dışlamaya kalkıştı. Ödzi. Aslanların bu kadar yakına gelmesi onun suçuydu. Bunu kabulleniyordu fakat bu gruptan ayrılsa ne yapacaktı? Grubun yaşlısı, Ödzi’nin gruptan dışlanmasının bir fayda sağlamayacağını geçmişteki tecrübelerinden biliyordu. Fakat Dortrak bunu umursamadan Ödzi’ye diş göstermeye ve kaslarını sergilemeye başlamıştı. Kadınlar ise Dortrak’ı destekliyor gibi görünüyordu. Ödzi, herhangi bir mücadelede Dortrak’ı yenemeyeceğinin farkındaydı. Boşuna canından olmaya değmezdi ve yola koyuldu.

Savananın altın rengi kumlarında yalnız başına yürüyen Ödzi, gruptan bu kadar uzağa ilk defa kendi başına gelmişti. Artık özgür gibi hissediyordu. Gerçekten özgür müydü? Gerçekten artık bağlı olduğu kimse yok muydu? Bu müthiş. Ama bir dakika, artık yalnızdı.