Kendini keşfetme yolculuğun...

İnsan bu dünyaya nerede ya da nasıl bir ailede geleceğini seçemiyor .Farklı ülkeler, farklı şehirler, farklı kültürler ve daha sayamayacağımız kadar herkesin hayatına özgü birçok farklılık. Hayata bakış açımıza göre bu farklılıklar bazen bizim için yeniden doğurucu şeylerken, bazen isyanımıza sebep olan şeylerdir. Peki , nasıl bakmalıyız bu hayata ?

Hayat bitmeyen bir döngüdür. İlk önce bu döngüyü kabullenmek gerekir. Her şey istediğimiz gibi gitmez mükemmel yapsak bile, işte o an aslında isyan etmek yerine bu hayata teşekkür ederek yolculuğumuzu başlatabiliriz. Çünkü hayat bize bir şey öğretmek istiyor demektir bu. Ne kadar içimizde isyan etmek istesek de hayat bize orada şu mesajı veriyor:

Düşün...

Akışa bırak. Bazen elinden geleni yapıp hayata bırakmak gerekir ve bu şekilde içsel yolculuğumuz başlar. Hayata bakışı herhangi bir konuya bağlamadan yapmalıyız. Örneğin inanç biçimleri gibi. Sadece suyun akışına bırakıp anda kalarak hayatı sevip her şeye rağmen teşekkür etmeyi öğrendiğimizde içsel yolculuğumuz başlar.

İçsel yolculuğumuzda ilk benimsememiz gereken en önemli konu şefkattir. Çevremize karşı sevgi dolu ve şefkatliyken içimizde kendimize bir o kadar gaddarsak ilerleme kaydetmemiz çok güçtür. Çünkü hata yapabileceğimizi, egomuza yenilebileceğimizi ,dürtüsel hareket edebileceğimizi kısacası insan olduğumuzu farkında olmadığımız ve bir çok özelliğini bilmediğimiz bir zihne sahip olduğumuzu kabullenip yola öyle başlamalıyız.

Yolculuğumuzda asla unutmamız gereken faktörlerden birisi ise sabır. Her şeye rağmen kendini merak ediyor ve bu yolculuğa çıkmak istiyorsan sabırlı olmalısın.

Başkalarına karşı gösterdiğin sevgi ve şefkati kendine hor görmemelisin. Çünkü her zorluğa karşı verdiğin çabayla bu sevgi ve şefkati en çok hak eden sensin bu unutma...

Not: Bilimsel herhangi bir dayanağı yoktur. Kendi yolculuğumdan edindiğim bilgiler doğrultusunda yazdığım bir yazıdır. Umarım kendine karşı şefkat göstermeyenlere bir yol olur.