Cinnet, Cinayet, Vahşet!

Yaşamımızda; Kadın cinayetlerinden savaşlara, tacizden çocuk istismarına, toplumsal cinnet halinden ticarileşmiş bilime değin cevap veremediğimiz ne kadar soru ve bunların yarattığı sonuçlara yönelik ne kadar ay, vay, ah, vah, öf, püf, olur mu, olmaz mı, nasıl olur, nasıl olmaz, bu kadar mı, lanet olsun, kahretsin, olmaz olsun, nasıl bu hale geldik, insanlık dışı ile bizde öfkeye, hayal kırıklığına, umutsuzluğa, hiddete, şiddete, nefrete ve nice duyguya vesile olan; şaşkınlık, şok etkisi yaratan ne kadar olay ve olgu var ise; Bilimden sanata, tarımdan edebiyata, psikolojiden felsefeye değin ve sayısız disiplin ve yaşamsal alan için her şey PO-Lİ-TİK-TİR.

Bunu kavramadığımız ve politikayı salt elitlerin yalan uğraşı olarak sınırlı bir ufukla değerlendirip, hayatın kendisinin her yönü ile organizasyonunun adı olduğunun, temelinde de alt yapı olarak üretim ilişkileri ile ekonominin var olduğunun idrakine varmadığımız ve bunun üzerinden değerlendirme yapıp saf tutmadığımız sürece, akla ve bilime dayalı, iyiden, doğrudan ve güzelden yana, salt türümüz için değil velinimetimiz doğamız ve ötesi için de bir adım yol alamayız.

Tarihin en büyük safsatası olan tarafsızlık safsatası ile şayet yol almakta ısrar edersek ve politikayı sığ bir algılayış ile ensemizde boza pişirenlere bırakır isek, dahası toplumsal ve vesilesi ile doğal olay ve olguları onlara yön veren bu özden koparırsak; korkarım ki aynı sonuçlar üzerinden aynı yanıtsız neden sorularını sormaya devam ederiz.

Bu, öylesine kuru kuruya bir propaganda değildir. Hele ki hazır kitleyi bulmuş iken şöyle bir ajite edelim de kafalar karışsın, kim bilir belki alkış da alırız hiç değildir.

Bu, tamamen türümüze özgü ve bizi biz yapan politik hayvan oluşumuz ile ilgilidir, bilimseldir ve evrimseldir.

Bu ve benzeri konulara yönelik sorularda, cevaplarda, alıntılarda, blog yazılarında, eser incelemelerinde ve türü kuantum fiziğinden kitle psikolojisine kadar geniş bir yelpazede her paylaşımda buna vurgu yapmanın nedeni; bildiklerimizin üç kelime ile sınırlı oluşundan, birikimimizin yetersizliğinden ve takılmış bozuk plak gibi bunu tekrar etme uyanıklığından kaynaklı değil, hakikat oluşundandır.

Tekrar ediyorum: Bizler canlı varlıklarız. İki temel genetik kodumuz var tüm canlılara özgü olduğu üzere: Hayatta kal, üre…

Evrenin ve doğamızın kanunları bize, bunları var edebilmek için dışarıdan enerji transferine mecbursun der. Türümüz bunu organize bir şekilde yapar ki, onu akıllı insan yapan odur. Zamanla bu organizasyonun adı üretim ve bölüşüm ilişkilerinin kendisi olan ekonomi olmuştur.

Ekonominin, yani hayatta kalmak ve nesli sürdürmek için gereken her şeyin nasıl ve ne şekilde, kimler tarafından, ne oranda ve neye göre pay edileceğine; Ya da evrimsel meali ile kimin nerede, nasıl, ne şekilde, ne kadar süre ile hayatta kalıp, nerede, nasıl, neden, ne süre ile ve ne şekilde yaşayıp-üreyip neslini sürdürebileceğine karar verme süreçlerinin adı POLİTİKADIR…

Bu nedenle; kursağımıza giren kuru bir lokmadan kadın cinayetlerine, hak-özgürlük arayışından yazdığımız şiirin sevgilimize etki edişine, bir tuvale fırça darbemizden kuantum mekaniğine, evrimsel seyahatimizden uzay seyahatlerimize, etki alanımız içindeki ve yok olma tehlikesi ile karşı karşıya kalan mercan resiflerinden kıçımızdaki basura kadar her şey politiktir ve politika ile doğrudan ilintilidir.

Bunu kavramadan yapacağımız her değerlendirme, alacağımız her karar, yapacağımız her tercih, takınacağımız her tavır, tutum, yaşayacağımız her duygu, her fiziksel ve düşünsel durum eksiktir ve dolayısı ile hatalıdır.

Bunu kavramamakta ısrar, yaşam gemisinin asıl sahiplerinin dümen bilgisinden yoksunluğuna rıza göstermesi ve bu bilgiyi politikayı yalan, entrika ve her tür olumsuz argüman üzerinden yavanlaştırıp gerçek gücünü gizleyenlerin tekeline bırakmaktır.

Bu tekel öylesi bir tekeldir ki: size belirli zamanlarda ve kendi koyduğu kurallar çerçevesinde, o yaşam gemisinin güvertesinde, göreli olarak sınırsız ilerleme özgürlüğü tanır. Sahi ya bu göreli sınırsız özgürlükte geminin kıçından ötesi var mı?

Apolitikleşme ve vesilesi ile özüne yabancılaşma, ardın sıra yozlaşma ve çürüme cabası…