Algı Yönetimi

1989 yılında Türkiye' ye ilk defa pizza dükkanları açılır. Ünlü marka Türkiye’ye birkaç dükkan açar ama istediği sonucu alamaz. Türk halkı, pizzayı sevmez, yemez. Marka tüm dükkanlarını kapatır ve ülkeden gider.

1991 yılına gelindiğinde bir film şirketinin ürettiği bir çizgi film dünyada çok büyük ilgi görür. Yapımcı şirket Türkiye’deki bir özel kanala da bu çizgi filmi vermek ister hemde olması gereken fiyatın %10’u kadar bir ücret karşılığında. Kanal bu teklifi kabul eder ve çizgifilmi yayınlanmaya başlar. Çizgi film Türkiye’de de çok tutulur, oyuncakları dahi çok satılır.

1994 yılına gelindiğinde bu çizgifilm milyonlarca çocuğu ve genci çoktan etkisi altına alınır. Bu çizgi filmi izleyen çocuklar sürekli annelerinden pizza yapması ı istemeye başlarlar ama anneleri pizzayı nasıl yapacağını bilmez. Tüm bunlar olurken pizza zinciri dükkanlarını Türkiyede yeniden aktif hale getirir, yeni dükkanlar açar. Artık anneler pizza sipariş etmeye başlar. Pizza sadece çocuklar üzerinde değil liseli, üniversiteli gençler arasında da yayılmaya başlar ve günümüzdeki popülerliğini kazanır.

İşte algılarımız böyle yönetiliyor. 20-30 yıllık stratejiler çiziliyor, uygulanıyor. Bizim eğlenceli diye olarak izlediğimiz masum çizgifilmler, diziler, sinema filmleri birtakım fikirlerin beyinlerimize çok daha hızlı zerk edilmesini sağlayan katalizörlerden ibaret. Ve emin olun, bu bilinçaltı pazarlamacıları, bu algı sihirbazları bize sadece pizza yedirmiyor.^[1]

Bunun gibi bir çok örnek var. Kitle iletişim araçlarında bize sunulan film, dizi ve türevlerinin %99’u bir satın alma, tüketme amacına hizmet ediyor.