Oblomov (Обломов)

Doğu ve batı insanını farklı yönleriyle ele alan çok güzel bir kitap.

mesele neydi? oblomov olmak mı, ştoltz olmak mı?
600 sayfalık bu eseri derslerden artırdığım vakitlerimde okuyarak toplam 12 günde bitirdim. Okurken beni hiç sıkmadı, hep bir sayfa bir bölüm daha okumak istedim. Hatta bu yüzden çalışmalarımdan bile bazen geri bıraktı beni..

Kitap hakkında bir sürü güzel inceleme olduğu için diğer kitaplara yaptığım gibi bir inceleme yazmayıp kısa ve net düşüncelerimi aktarıp bırakacağım.

Tamda yıllar sonra yeniden üniversite sınavına hazırlandığım, diğer taraftan okuduğum diğer iki bölümün vizelerinin olduğu, Aralık ayında uzmanlık sınavına gireceğim ve üzerine birde iş yükünün eklendiği bir dönemde bu kitabı okumuş olmak bana gerçekten hayatımı sorgulattı.

Kitabı okurken kendime defalarca şu soruyu sordum, "Oblomov olmak mı? Yoksa Ştoltz olmak mı?". Ve cevabımı kesin olarak kitabın son iki sayfasını okurken karşılaştığım şu cümle sonrasında verdim,

" Öldü, hayatı yok yere harcandı gitti."

Arkadaşlar hayata bir kez geliyoruz, geçen bir dakika bile geri gelmeyecek.. İster okuyun gelişin yeni şeyler üretin insanlığa faydanız dokunsun, isterseniz başkalarının yaptıkları ile eğlenin, tatile gidin, gezin vs ama birşeyler yapın bu tek kullanımlık ömrü bir odaya bir yatağa bir telefona bir sosyal medya hesabına kilitlemeyin.

Dişin keserken yiyecen, yakışıyorken giyecen...

Oblomov, literatüre "Oblomovluk" kelimesini kazandırmış olan bir klasik. 619 sayfalık hacimli bir roman. İş Bank. Kül. Yay. çevirisi çok güzel. Roman başlamadan önceki kısa bilgilendirme yazısı da romanı daha iyi anlamayı sağlıyor.

İvan İlyiç Oblomov. Bir köy ağasının el bebek gül bebek büyütülmüş çocuğu. Her işi hizmetçileri görmüş, eli soğuk suya değmemiş... Rusya'da feodalizm son demlerini yaşarken, köydeki rahat hayatı ile şehir kültürü arasında sıkışmış. Çalışmayı sevememiş ve içindeki yaşam sevincini kaybetmiş bir adam. Bir de yakın arkadaşı var. Yarı Alman olan Ştolts, Oblomov'un aksine zorluklarla mücadeleyi seven birisi olarak yetiştirilmiş. Ştolts, Oblomov'u uyuşuk halinden kurtarmak için uğraşıyor ve romanımız böyle başlıyor.

Romanı çok sevdim, özellikle toplumsal gözlemlerini. Oblomov'un çevresinde sadece Ştolts yok tabii, onu dolandırmak, saflığından yararlanmak isteyenler de var. Onu ümitsizliğe düşürenler... Oblomovluk hastalığını daha da derinleştirenler...

Romanın incelemelerinden birinde Oblomov'un dönemin Rusya'sını, Ştolts'un ise Almanya'yı temsil ediyor olduğunu, yazarın böylece ülkesini eleştirdiğini okumuştum. Almanya sanayi hamleleriyle ileri giderken Rusya hâlâ o eski güçlü imparatorluk dönemlerinin özlemini çekiyor ama hiçbir atılım da yapmıyor.

Okuma deneyimime gelince... Romanın ilk sayfalarını daha hızlı okurken, giderek yavaşladım. Sanki okurlara da Oblomovluk bulaşıyor geçici olarak. :) Kitabın sonu gerçekçiydi ama üzücüydü. Bir karakterin iyiliğini sahiden istemiş ve belki de toz pembe bir gidişat beklemiştim. Ama öyle olsa bir klasik olmazdı.