İvan İlyiç'in Ölümü (Смерть Ивана Ильича)

Hayat dediğin bu muydu be İlyiç?

Kitabı okurken İvan İlyiç ile beraber kendi hayatımı da baştan aşağı sorguladım. Bunca emek ne içindi? Emek verdiğim şeylerin sonuçlarını görmeye ömrüm yetecek miydi? Tam da tüm zorluklar geçti artık rahatım derken mutluluktan yüzüm gülmek üzereyken aniden bi ağrı beni de yakalayamaz mıydı? Bu konularda gerçekten çok bulanık kafam.

Kitabı ölmeden önce mutlaka okumanız gerekenler listesine gönül rahatlığı ile ekleyebilirsiniz. Hatta şöyle diyeyim, ölüm döşeğinde okunacak en ideal kitap..

Rus edebiyatı okumak bizim gibi bir ülkede bu şartlarda yaşarken gerçekten muazzam bir zevk.

Bu inceleme benim yazmış olduğum ilk incelemeydi. Başka bir uygulamadan yapmıştım. Burada da paylaşmak istedim. Umarım beğenirsiniz.

Bu kitapta Lev Tolstoy önce ölümle mücadele eden daha sonra kendini ölüme bırakan bir adamın hayatını anlatmış. Kitabın konusu herkesi yakından ilgilendiren ölümle alakalı.

Adım adım ölüme giderken ne kadar farkındayız bu hayatın? "Belki de sürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir?" (s.71) Peki ya sürdürmem gereken yaşam neydi? gibi kendinize sorular sordurtan bir kitap ben bu kitabı okurken hızlı okumadım ve size de tavsiye etmem 2-3 günde okumanız ideal olacaktır kendinize sorular sorarak okumanız gerektiğini düşünüyorum.

İvan İlyiç karakteri kendini ölüme bıraktığı zaman yalnızlığı , ruh hali , etrafında ki karakterlerin ona karşı davranışlarına değinilmiş ve bunlar çok başarılı anlatılmış. Karakterler empati kurduğum zaman düşüncelerimin İvan İlyiç`ten çok farklı olacağını sanmıyorum eğer ölümle burun buruna olsaydım. Etrafımda ki insanlarında bana acıyan gözlerle bakıp arkamdan konuştuklarına emin olurdum aynı İvan İlyiç gibi.

Birkaç alıntı yapıp sizi bu kitabı okumaya yönlendirmek istiyorum.

"Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir?" (s.71)

Niye açıklama yapıyorum ki, sanki anlayacak! (s.47)

Yaşadığın ve yaşamakta olduğun her şey yalan. (s.80)

İmkansız olduğunu biliyor, ama yine de istiyordu işte. (s.57)

incelemem bu kadardı sizi kitapla yalnız bırakmak istiyorum. İyi okumalar