Othello Sendromu (OS), "ölümcül kıskançlık" veya "sanrılı kıskançlık" olarak da bilinir ve "sadakatsizlik" veya "aşırı kıskançlık yanılsaması" ile karakterize edilen bir psikotik bozukluktur. Bu kişiler, ellerine herhangi bir kanıt veya dayanak olmamasına rağmen, eşleri veya cinsel partnerlerinin kendilerine karşı sadakatsiz olduklarına yönelik saplantılı düşüncelere sahiptirler.^[1] Ancak bu sendromda bu kişiler sadece bu düşüncelere sahip olmakla kalmazlar, aynı zamanda sosyal olarak kabul edilemez (eşlerini dövmek, cinayet işlemek, vb.) ve anormal davranışlar (sürekli tedirgin olmak, eşlerini takip etmek, vb.) da sergilerler. Bu nedenle Othello Sendromu, sanrılı bozuklukların bir alt kategorisi olarak değerlendirilmektedir.^[1]

Bu hastalığın temelinde, hastanın olmak istediği şey ile, gerçekte olduğunu düşündüğü şey arasındaki tutarsızlıktan kaynaklı ortaya çıkan yetersizlik bulunur.^[1] Bu kişiler, belli bir düşünceye aşırı değer verirler; ancak buradaki aşırılık, "aslen kabul edilebilir veya anlaşılabilir olan bir fikre mantık sınırlarının ötesinde bir boyutta değer vermek; fikre direnç gösterememe; o fikri araştırmaya var oluşsal bir önem atfetme; partnere büyük zararlar verme pahasına partnerin sadakatini koruma ve ispatlama çabası" anlamındaki bir aşırılıktır. Aşırı değer verilen fikirler, kişinin kendi zihninde üretilen fikirlerdir ve kişinin egosunun talep ettikleriyle veya kişinin özimgesiyle uyumlu bir doğaya sahiptir (egosintoniktir); aslında rasyonel sorgulamayla değiştirilebilirler fakat birey, genellikle bu sorgulamayı yapmaktan kaçınır.

Kimi zaman "pullu karıncayiyen" olarak bilinen "pangolin" isimli memeli hayvanların evrimsel süreçteki en yakın akrabaları, uzun bir süre boyunca tespit edilememiş, Evrim Ağacı üzerinde sürekli farklı noktalara konulmuşlardı.

Günümüzde sadece Afrika ve Asya'daki tropikal bölgelerde yaşayan ve gerektiği zaman yuvarlanarak top şeklini alıp, avcılarından saklanan bu canlılar, fiziksel benzerliklerinden ötürü uzun bir süre Xenarthra süpertakımına, yani karıncayiyenler, tembelhayvanlar ve çok benzer fiziksel özellikler taşıyan armadillolar ile aynı gruba dahil edilmişlerdi.

Odanata takımı içerisinde; Anisoptera (yusufçuk) ve Zygoptera (kızböcekleri) olmak üzere iki alttakım bulunur. Oldukça renkli ve büyüleyici olan bu böcekler genel olarak birbirlerine benzer olsalar da, aşağıda açıklayacağımız karakteristik özellikler sayesinde birbirinden ayırabiliriz.

Yusufçuk ve kızböceklerinin arasındaki farkları bakmadan önce, ne denli benzer olduklarını da bilmekte fayda vardır;

Su hafızası, suyun daha önceden içinde çözünmüş olan maddelerin hafızasını sınırsız veya sınırsıza yakın bir süre boyunca muhafaza edebileceğini iddia eden sözde bir yetenektir. Bu iddia, kimya ve fiziğin temel ilkelerine aykırıdır ve bilimsel olarak geçerli değildir. 

Suyun hafızası olduğuna inanan kişilerin iddiasına göre su, keyfi sayıda seri seyreltmeden sonra bile, bünyesinde daha önceden çözdüğü maddelerin bilgisini korumaya devam etmektedir. Su hafızasının, orijinal maddenin tek bir molekülü kalmayacak düzeyde bir seyreltmenin yapıldığı durumlarda bile "homeopatik ilaçların " hastalıkların tedavisinde kullanılmasını sağlayan bir mekanizma olduğu iddia edilmiştir. Suyun herhangi bir hafızası olduğunu gösteren hiçbir bilimsel kanıt bulunmamaktadır.

Bizim kadar akıllı olan bir bilgisayar yaratmanın ne kadar inanılmaz derecede zor olduğunu öğrenmek kadar insan zekasını takdir ettirecek bir şey yok. Gökdelenler inşa etmek, uzaya insan yollamak, Büyük Patlama'nın nasıl gerçekleştiğinin detaylarını bulmak — bunların hepsi beynimizin nasıl çalıştığını anlamaktan ve onun kadar havalı bir şey yapmaktan çok daha kolay şeyler. Şu an itibarıyla insan beyni, evrende bilinen en karmaşık cisim.

İlginç olan şey şu, YGZ (yalnızca tek bir alanda değil, genel olarak insanlar kadar akıllı bir bilgisayar) yaratmanın zor kısımları, düşündüğünüz şeyler değil. Bir salisede iki tane on basamaklı sayıyı çarpabilen bir bilgisayar yapmak — inanılmaz derecede kolay. Bir köpeğe bakıp onun köpek mi kedi mi olduğunu söyleyebilen bir tane yapmak — zor bir iş. Satrançta herhangi bir insanı yenebilecek bir YZ yapmak mı? Tamamdır. Altı yaşında çocuklar için hazırlanan resimli bir kitaptan bir paragrafı okuyup yalnızca kelimeleri değil, anlamlarını da kavrayabilecek bir YZ yapmak mı? Google şu an bunun için milyarlarca dolar harcıyor. Zor şeyler — hesap, finansal piyasa stratejileri, dil çevirmek — bir bilgisayar için son derece kolay, fakat kolay şeyler — görme, hareket etme, algılama — çıldırtıcı derecede zor. Veya, bilgisayar uzmanı Donald Knuth'un sözleriyle, “Yapay Zeka şimdiye kadar ‘düşünme’ isteyen neredeyse her şeyi yapmayı başardı, fakat insanlar ve hayvanların 'düşünmeden’ yaptığı birçok şeyde başarısız oldu.”