Selamlar, tamamen kendi fikrimi belirteceğim lütfen kusuruma bakmayın..
Dini, kültürel ya da herhangi bir şekilde insanın benliğini özgün şekilde oluşturmasını engelleyecek her şey bana göre tam bir saçmalık. Her bireyin çabalarına doğru orantılı olarak hak ettiğini almasını gerektiğini, kendi şekillendirdiği modele göre yaşaması gerektiği düşünüyorum. Ama bu düşüncelerim hep kafamda başka sorunlar yaratıyor.. Mesela ; bir insanın ne hak ettiğine ne karar verecek? Eğer bu kararı verecek mekanizma insan ise doğru kararı vereceğini nasıl bilebiliriz? Özgürlük tam olarak doğru çözüm olabilir mi? uzar gider böyle çünkü insanın karar mekanizması olduğu her yerde olduğu gibi burada da irrasyonel yapımızın gazabıyla karşı karşıya kalıyoruz bence.
Diyelim ki cezalandırma korkusuyla kısıtlama olgusu doğru. Bu sadece yüzeysel bir yapılandırma olmaz mıydı? Bireyin bastırılmış duygularının belki bir gün daha büyük sorunlar doğurmayacağını nereden bilebiliriz? Kanımca bu tarz soruların cevabı her birey için farklı.
Geçtiğimiz günlerde sosyal medyada bir video ile karşılaştım. Sizin bahsettiğiniz ceza sisteminde madalyanın diğer yüzü tartışılıyordu, konu ise cennette bulunduğu varsayılan "huriler". "Huriler öyle güzeldir ki bir tanesi dünyaya inseydi bütün erkekler onlarla evlenmek için sıraya girerdi." vb. vb. bir sürü anlatım vardı. Bu doğru bir din anlatımı değil bunda hem fikiriz ama bana düşündürdüğü şey şu oldu; belki de biz insanlar olarak din olgusunu yanlış anladık ve yine belki de bunu bastırılmış duygularımız doğrultusunda yarattık(?)
Sınırlandırmalar doğru kullanıldığın insan toplumlarının arasındaki çürük yumurtaları ayıklamak ve belki kabul edilen sınırlamaları kendi iradesiyle kabul etmesi için ikna edilmesi hususunda kullanılabilir. Tabi bunu gerçekleşmesi için de çürük yumurtanın iş birliği yapması gerekirdi.. Tam bir paradoks.
Her iki ucu farklı sorunlar doğuran bir sistem.
