Ben 14 yaşındayım, yakında 15 olucam, ailem tarafından namaz okumaya zorlanıyorum, ne yapmam lazım?

Namaz okumak dediğiniz günde 5 vakit namaz kılmak mı? Yoksa namaz gibi konuları içeren dini kitaplar okumanız konusunda mı baskı yapıyorlar?

Kendi tecrübeme dayanarak söyleyeceğim şu olabilir:

Henüz reşit değilsiniz ve ekonomik olarak da ailenize bağımlıysanız bağımsız bir hayat kurmayı başarana kadar ailenizle uzlaşı sağlamnın bir yolunu bulmanız uygun olur. Örneğin başlangıç olarak yapabileceğiniz kadarı için söz verin, örneğin Cuma namazı ve bayram namazlarını, misal akşam namazlarını^[1] kılma ve günde bir saat tavsiye ettikleri kitapları okuma konusunda anlaşarak siz sınırları belirleyebilirsiniz. Sonra da sınırlara sadık kalın. Yani siz verdiğiniz sözü tutun ve onlar daha fazlasını istediğinde konuşulanın dışına çıkmamak konusunda ısrar edin.

Bu konuda baskıya uğramanız tabi ki çok üzücü. Eğer baskıyla ailenizin istediği kişi gibi olur ve kendinizi olduğu gibi sevip değer vermeyi öğrenemezseniz bunun uzun vadede çok ciddi psikolojik sonuçları olur. O yüzden baskıyı azaltıcı önlemler alıp, sınırlar oluşturup hem aileniz ile uzlaşı içinde kalın hem de kendi benliğinizi de inşa edip koruyun derim.

Sana en ''iyi'' veya en rasyonel yolu söyleyebileceğimi iddia etmiyorum ancak zamanında ne yaptığımı anlatabilirim.

Ailem çoğu Türk ailesi gibi inançlı ve Müslüman kimseler. Dolayısıyla kendi çocuklarının -komiktir ki onların çocuğu bile değilim- kendi inançlarını benimsemelerini bekliyorlar. Bunun için zorla Kur'an öğretmeye çalışmak,yaz tatillerinde zorla camiiye gönderilmek ve bunları yapmazsam sonucunda genellikle fiziksel veya sözlü şiddetle biten tehditler vs. takip ediyordu.

Ben de belirli bir yaşa kadar bunlara uysam da sonradan gerçekten sıkıldım ve okuduğumu/bildiğimi söylemeye başladım. Bunu yaptığım için defalarca fiziksel veya sözlü şiddete maruz kalsam da olmadığım,benimsemediğim,kendim olmayan davranışları sonsuza kadar ailemden gizlemek beni daha da yıpratacaktı. Günün sonunda her gün gittikçe artan bir şekilde dikkafalı biri olmaya başladım aileme karşı. Onlar her seferinde kendi inançları,ideolojileri veya kültürleri için beni baskılarken aynı oranda onlara karşılık verdim. Günler günleri haftalar haftaları kovaladı ve böylece yıllar geçti. Artık sevmediğim veya istemediğim şeyler konusunda beni baskılamayı hayal bile etmiyorlar çünkü yapmayacağımı çok iyi biliyorlar. Onlara karşı çıkıp gerekirse evden kaçacağımı da biliyorlar.

Burada anlatmak istediğim şey ''Onlara karşı çık!'',''Ailenle kavga et!'',''Diret!'' demekten ziyade ailelerimizin çok da farklı olmadığını varsayarak benim yaptığımı seçersen başına neler gelebileceğini anlatmak istemem. Çok fazla tekrara düşmek istemem ancak ilk kez karşı çıktığım zaman gerçekten çok kötü olumsuz sonuçlar aldım ve bu hem bedenini hem de mentaliteni ciddi şekilde yıpratacak şeylerdi. Eğer benim yaptığımı yapmaya karar verirsen lütfen bunun bilincinde olarak adımlarını at,hazırlıklı ol.

Emin olmamakla beraber belki Beyhan Budak'ın genel olarak aile konusunu ele aldığı videoyu izleyebilirsin.^[1]

Ailemizin bize tavsiyeler de bulunması güzeldir ama aşırı baskı ve zorlamak yanlış.Çünkü ikna etmek, güzelce konuşup anlaşmak her zaman daha doğrudur.

Bununla beraber;

Nasılki insanın midesi ekmek ve su gibi gıdaya muhtaçtır öyle de kalp ve ruhu da manevi gıdalara muhtaçtır.

O manevi gıdaların başında namaz gelir.

Ailen senin iyiliğin için bunu ister çünkü senin sonsuz hayatta da mutlu olmanı istiyorlar.

Yoksa bu kısacık hayatta rahat etmek için günde en fazla bir saatini alacak namaz kılmamak seni vicdanen de sıkıntı içinde bırakacaktır.

Ailen de bu yüzden sana bu tavsiye de bulunmuştur;

zorlamak olarak düşünmek de belki yanlış olabilir.