Canlı organizmalarda bazı hücreler, diğer hücreleri zalimce silip süpürür.^[1] Bu "hücresel yamyamlık" yaygın, doğal bir süreçtir: Vücudunuzdaki beyaz kan hücreleri tam şu anda milyonlarca yaşlı kırmızı kan hücresini tüketiyor. ABD Ulusal Bilimler Akademisi Bildiriler Kitabı'nda yayınlanan yeni araştırma, bu tür "yamyamlık" davranışlarını teşvik etmek için bir grup genin kullanılmasının yeni bir kanser immünoterapisi geliştirebileceğini öne sürüyor.^[2]

Bu fikir, yeni makalenin kıdemli yazarı biyolog Denise J. Montell ve meslektaşlarının, hücrelerin sindirmeye çalıştıkları şeyleri sarmasına yardımcı olan Rac ailesindeki hiperaktif gen formlarının meyve sineği embriyolarında doku ölümüne neden olduğunu fark etmesiyle doğdu. Montell değiştirilen genlerin, hücrelerin "komşularını" tüketmesine neden olduğunu söylüyor. Bu genlerin RAC adında insanlara özgü versiyonları mevcut; Montell ise bunların, Santa Barbara'daki Kaliforniya Üniversitesi'nde çalışan yeni meslektaşı Meghan Morrissey'e kanser CAR-M immünoterapisi konusundaki çalışmalarında yardımcı olup olamayacaklarını merak etti.

Beynimizi çok kapsamlı ve gelişmiş bir bilgisayar olarak düşünmeye meyilliyizdir. Çünkü tıpkı bir bilgisayar gibi, etraftan gelen verileri toplar, belli bir merkezde işler ve genler ile çevrenin belirlediği bir altyapı çerçevesinde bu uyaranlara uygun bir cevap üretir. Örneğin ateşe dokunmaktan uzak durur, yemek arar, üremeye çalışır, su peşinde gideriz. Bu yaklaşım öyle yaygındır ki, New Scientist dergisinin 18 Ekim 2018 tarihli bir yazısının başlığı şöyle der: "Beyniniz, 100 milyar mini-bilgisayarın bir arada çalışması gibidir!"

Buna karşılık bazı psikolog ve sinirbilimciler (ve kimi zaman bilgisayar bilimciler de), beynimizin bir bilgisayar olamayacağını, bunun aşırı basite indirgenmiş ve düpedüz yanıltıcı bir metafor olduğunu söylemekte. Bu yazının okurlarının, beynin bilgisayar metaforuna alışık olduğunu tahmin ettiğimizden, tersten başlayalım ve beynin neden bir bilgisayar olmadığı iddiasını anlamak için, Kaliforniya'daki Amerikan Davranışsal Araştırma ve Teknoloji Enstitüsü'nden psikolog Dr. Robert Epstein'in şu sözlerine kulak verelim (makalesinin tamamına Türkçe olarak buradan erişebilirsiniz):

Apoptosis (veya apoptoz), "programlı" hücre ölümü demektir; yani hücrenin ölmesi beklenen bir zamanda, kontrollü olarak ölmesidir. Ancak her hücre ölümü kontrollü veya programlı değildir, dolayısıyla bu farklı ölüm türlerinin arasındaki farkı bilmek önemlidir.

Ölüm ile ilgili yazımızda detaylıca anlattığımız gibi, canlılığın temel niteliklerinden biri olarak organizmalar bir noktada ölürler. Yani hücre ölümü, çoğalma ve farklılaşma gibi, hücrenin temel yaşam süreçlerinden biridir. Hücre ölümü, hem embriyonik gelişimde hem de zararlı hücrelerden kurtulma konusunda büyük rol oynar ve vücut homeostazını korumamızı sağladığı için son derece önemlidir.

Mehmed Ali Paşa, okuma yazma bilmemesine rağmen Mısır’da önce Fransızca sonra Arapça olarak ilk resmi gazeteyi çıkardı. Fransa’dan uzman askerler getirtti ve orduyu yenileyerek tamamen modern bir ordu ve donanma kurdu. Öyle ki 2.Mahmut Mora’da çıkan Rum İsyanı’nda kendisinden destek isteyecekti. Mehmed Ali Paşa o denli güçlenmişti ki, destek vermesi için o dönem gücü iyice zayıflamış olan Osmanlı’ya bir vali olarak şart koşacaktı...

Kavalalı Mehmed Ali Paşa, 1769’da Kavala’da doğmuştur. Yaptıkları, okuryazar olmasa da oldukça zeki bir insan olduğunu gösterir.

McMaster Üniversitesi'nin araştırmasına göre kadınlar, erkeklere nazaran gördüğü insanların yüzlerini daha rahat hatırlıyor. Bunu sebebi ise, bilmeden de olsa, kadınların karşıdakinin yüz hatlarını daha dikkatli inceliyor olması.^[1] Bulgular uzun süredir sorulan “Neden bazıları karşısındakinin yüzünü çok rahat hatırlıyorken, bazıları hemen unutuyor?” sorusunun cevaplanmasında yardımcı olacak. Rotman Enstitüsü'nden araştırma görevlisi Jennifer Heisz şöyle anlatıyor:

Araştırmada katılımcıların, yüzün nerelerine baktığını anlamak için göz takip teknolojisi kullanıldı ve bilgisayardan arka arkaya gelişigüzel seçilen yüz resimleri gösterildi. Her yüze katılımcıların hatırlayabilmeleri için bir isim verildi. Bir grup bir gün boyunca test edilirken diğer grup 4 gün boyunca test edildi. Heisz şöyle anlatıyor:

Bu göz kamaştırıcı spiral galaksinin adı NGC 7331. Çoğu zaman bizim galaksimiz Samanyolu'nun "ikizi" olarak anılmaktadır. Bizden yaklaşık 50.000.000 ışık yılı uzaktadır; yani ışık hızında yolculuk yapabilsek bile ancak 50 milyon yılda ona ulaşabilirdik. Kıyaslama olması bakımından, 50 milyon yıl önce henüz primatlar yeni yeni evrimleşmeye başlamıştı, bildiğimiz maymunların hiçbiri daha evrimleşmemişti! Dolayısıyla bırakın insanı, insanın vücut planını kabaca andıran kuzenlerimiz ve atalarımızın bile hiçbiri henüz ortada yoktu! Şu anda yola çıksak, 50 milyon yılda Dünya'da neler değişeceğini bir düşünün... 

NGC 7331'in bir ucundan diğer ucuna olan mesafe ise 30.000 ışık yılı kadar. Yine kıyas olması bakımından, 30.000 yıl önce Homo sapiens türü olarak bizler daha yeni yerleşik yaşama geçiyorduk, daha tarım bile yapamıyorduk, kedileri evcilleştirmemiştik, köpekleri vahşi kurtlardan evcilleştirmeye ise yeni yeni başlıyorduk! Yani bugün var olan neredeyse hiçbir zirai ürün, hiçbir evcil hayvan (ve tükettiğimiz besi hayvanları), henüz Dünya'da bulunmuyordu (bunları biz evrimin Yapay Seçilim mekanizmasıyla evrimleştirdik).

Doku mühendisliği uzun zamandır laboratuvar ortamında yeni dokular ve hatta organlar oluşturmak için üzerine hücre ekili, geometrik olarak statik iskeleler ile çalışmak üzerine kurulu durumda. Genellikle biyobozunur polimer yapısında bulunan iskele malzemesine hücreler bağlanır ve eğer bu hücreler için uygun besinler tedarik edilirse hücrelerin üzerinde bulundukları iskele biyobozunurken bu hücreler dokuları oluşturur. Fakat bu model, dokuların normal şekilde oluşumunun altında yatan alışılmadık şekildeki dinamik morfolojik süreçleri göz ardı eder.

Chicago'daki Illinois Üniversitesi araştırmacıları, dıştan gelen tetikleyici sinyallere yanıt olarak önceden programlanmış ya da isteğe bağlı olarak defalarca şekil değiştirebilen yeni 4 boyutlu hidrojeller geliştirdi. Bu 4 boyutlu hidrojeller, uyartılara yanıt olarak zaman içerisinde şekil değiştirebilen 3 boyutlu malzemelerdir.

Bazı olaylar gerçekleştikten sonra kelebek etkisi misali derinden düzende kırılmalar yaratır. Nitekim bu etkinin başlangıcı da ya bozulmuş düzene sitemden ya da geçilecek olan yeni ve daha gelişmiş düzene insanlığın üstbilinç halinde teşvik olmasıyla doğar. Peki neden Fransız İhtilali bu kadar önemli? ve neden imsanlık bu devrime elmas gözüyle bakıyor? Bunun temelde birçok nedeni yatmaktadır, ancak bu etken sebeplere değinmeden önce sizlere kısaca bilgi vermek isterim. Fransız Devrimi 1789'da başlamış (ancak incelediğimiz zaman olaylar daha önceleri patlak vermiştir.) Ve Napolyon'un yükselmesiyle sona ermiş oldukça etkili tarihsel bir süreçtir. Bu süreçte Fransız Halkı yıllardır süregelen monarşi ve feodal düzene sitem ederek başkaldırmıştır. Bu başkaldırılar sonucu büyük miktarda kan dökülmüş olsa da, Fransız Halk iradesinin gücünü fark ederek modern demokrasinin temelini atmıştır.

yeniçağın sonlarına doğru Avrupa'nın en büyük ve en güçlü devletlerinden biri olan Fransa mutlak monarşiyle yönetilmekteydi. Siyasi, sosyal, ekonomi ve hukuk alanındaki bütün güçleri elinde bulunduran kral,yönetimi de kendi üzerine devralmıştı. Devletin genel anlamda bir bütçesi yoktu, ve gelirini iltizam usulüyle toplanan adaletsiz vergiler oluşturuyordu. Bu durum halktan bazı baskı ve şikayetlerin gelmesine sebep oluyordu. Adalet sistemi ise Paris'te Yüksek Mahkeme ve çeşitli illerde on iki mahkemeden oluşuyordu. Aynı zamanda kilise de yönetimin üzerinde büyük etkiye sahipti.