Bir doktor, sadece röntgen görüntülerine bakarak hastanın siyahi mi, Asyalı mı, yoksa beyaz mı olduğunu ayırt edemez. Massachusetts Teknoloji Enstitüsü ve Harvard Tıp Okulu'ndaki araştırmacıları da içeren uluslararası bir ekibin The Lancet Digital Health tıp dergisinde yayınladığı şaşırtıcı bir makaleye göre bir bilgisayar bunu yapabiliyor olabilir!^[2]

Çalışma, X-ışınlarını ve CT taramalarını okumak için eğitilmiş bir yapay zeka programının, bir kişinin ırkını %90 doğrulukla tahmin edebileceğini buldu. Ancak çalışmayı yürüten bilim insanları, bilgisayarın bunu nasıl çözdüğüne dair hiçbir fikirleri olmadığını söylüyorlar. MIT Elektrik Mühendisliği ve Bilgisayar Bilimi yardımcı doçenti ve makalenin ortak yazarı Marzyeh Ghassemi şöyle diyor:

Geriye dönün ve son iki yıldaki yapay zeka ilerlemesine bir bütün olarak bakın... Yapay zeka o kadar hızlı bir şekilde, o kadar çok alanda insanlara yetişiyor ki, açıkçası yeni testlere ihtiyacımız var!

Stanford Üniversitesi İnsan Merkezli Yapay Zeka Enstitüsü (İng: "Human-Centered Artificial Intelligence" veya kısaca "HAI"), akademik ve endüstriyel uzmanlardan oluşan disiplinler arası bir ekip tarafından hazırlanan kapsamlı Yapay Zeka Endeksi raporunun yedinci yıllık sayısını yayınladı.

Bu makalemizde, akupunkturun modern tıp yöntemlerinin yerini alabilecek bir yöntem olarak ileri sürülmesinin ve bu konuda sürekli gündeme getirilen abartılı ve geçersiz iddiaları inceleyeceğiz. Özellikle, akupunktur savunucuları tarafından sıklıkla tekrar edilen bazı köşebaşı taşı niteliğindeki kaynakları sorgulayacak, bunların ne kadar güvenilir olduklarını ve günümüzde halen geçerli olup olmadıklarını ele alacağız. Bu iddialar arasında Dünya Sağlık Örgütü çatısı altında 1996 yılında yayınlanan rapor, bazı diğer kurumların bildirileri ve bazı akademik jurnallerde çıkan makalelere yer vereceğiz.

Belirtmek isteriz ki bu makalemizdeki amaç akupunkturu bir çırpıda silip atmak değildir. Her ne kadar eldeki bilimsel veriler bizler için bunu yapabilmek adına fazlasıyla yeterli olsa da, bilim camiası halen bu konuda isteksizdir ve nihai bir sonuca varmakta güçlük çekmektedir. Bu nedenle bizler de, modern bilimin sözcüleri olarak genel kararsızlığa ayak uydurmak zorunda kalmakla birlikte, kendi bilgilerimiz, araştırmalarımız ve akademik kaynaklarımız çerçevesinde konuyu eleştirmekten geri durmayacağız. 

Sigmund Freud, 1938'de, son âna kadar Viyana'dan çıkmadı. Alman Ordusu şehre girdikten ancak üç ay sonra, 4 Haziran’da Doğu Ekspresi ile ülkeden ayrıldı. Viyanalı Yahudilere karşı yapılan zulmün hemen başlamasına (Almanlar vardığında CBS Radyo için Viyana’da çalışan Edward R. Murrow, Yahudi evlerinin tarumar edilerek aranmasına şahit olmuştu) ve arkadaşlarının kaçması için neredeyse yalvarmasına rağmen, Freud buna ayak diremişti. Kızı Anna tutuklanıp Gestapo tarafından sorgulandıktan sonra, fikrini değiştirdi. Ailesinin bir kısmını ülkeden dışarı çıkarabilmişti; ancak dört kız kardeşi çıkamadı. Bunlardan birisi Theresienstadt'da açlıktan, diğerleri de muhtemelen Auschwitz ve Treblinka'da gazlanarak katledildi.

Freud, Londra'ya iltica etti. Arkadaşları onu, şu anda Freud Müzesi olan, Hampstead'deki büyük bir eve yerleştirdi. 28 Şubat 1939'da Virginia ve Leonard Woolf, çaya geldiler. Hogarth Yayıncılık'ın kurucuları ve sahibi olan Woolf ailesi, 1924’den itibaren Freud'un Britanyalı yayıncıları olmuştu. Hogarth daha sonra, "Standart Baskı" (İng: "Standard Edition") olarak da bilinen, Freud’un çalışmalarının 24 ciltlik çevirisini, Anna Freud ve James Strachey editörlüğünde yayınlayacaktı.

Son dönemlerde astrobiyoloji çalışmaları başta olmak üzere biyoloji disiplininin birçok alanında sıkça adını duyduğumuz model organizmalardan biri olan Tardigradlar, yeni yapılan bir araştırmada hücresel yaşlanmayıgeciktirmeyee yönelik yeni bir mekanizmaya ışık tuttu.

Tardigrada şubesi her kıtada karşınıza çıkabilen, kabuk değiştirebilme özelliğine sahip mikrometazoanlardır (çok hücreli mikrometrik hayvanlar). Boyutları 0,25 mikrometre ile 1 milimetre arasında değişen Tardigradlar her üç ekosisteme, hatta ekstrem habitatlara dahi başarı ile uyum sağlamış türleri içermektedir. Karasal habitatlarda yaprak döküntüsü, toprak, liken veya yosunlarda karşınıza çıkabilen bu canlılar sucul habitatlarda ise sediman üstünde ya da sualtı bitkilerinin üzerinde bulunabilir. Bazı araştırmacılar Midye kabukları üzerinde ve Sülükayaklı hayvanların karapaks adı verdikleri "duvarlarında" da Tardigradlara rastladıklarını bildirmektedir.

Uçakla seyahat etmek, kaygılarımız ve korkularımız ne derse desin, inanılmaz derecede güvenlidir. Uluslararası Sivil Havacılık Örgütü (ICAO) tarafından yapılan açıklamaya göre, uçakla ulaşım havacılık tarihinin en güvenli ulaşım sistemine dönüşmüştür. Bu, istatistiksel olarak her on milyon döngü için (bir döngü, bir kalkışı ve bir inişi içerir) bir tane bile korkunç bir başarısızlık olmadığı anlamına gelir.

Bir uçakla seyahat etmenin bir otomobilde seyahat etmekten çok daha güvenli olması, sezgisel olarak doğru hissettirmeyebilir; ancak Amerika Birleşik Devletleri'nde, her 100 milyon araçta mil başına yaklaşık 1,13 ölüm meydana gelirken her 100 milyon uçak milinde sadece 0,035 ölüm meydana gelmektedir. Başka bir deyişle, Amerika'da bir araba kazasında ölme olasılığınız yaklaşık olarak 114'te bir iken, bir uçak kazasında ölme olasılığınız yaklaşık olarak 9.821'de birdir.^[1][2]

1908’de İtalyan bir arkeolog Phaistos'un Antik Minoan sarayına girdi ve burada bir disk buldu. Arkeolojinin gizemli buluntularından biri olarak kabul edilen disk, M.Ö. Geçmişi 1650’li yıllara kadar uzanır ve Phaistos diski olarak adlandırılır. Diskin bir yeraltı tapınağında bulunması, bunun dini açıdan önemli olduğunu gösteriliyor. Bu koyu kahverengi 16 cm çapında, 1,6 cm kalınlığındaki disk pişmiş kilden yapılmıştır ve her iki tarafı da diskin merkezine doğru saat yönünde dönen garip sembollerden oluşan bir spiral ile çevrelenmiştir. 45 farklı karakter arasında oklar, kediler, kartallar, yürüyen adam, zambaklar, yunuslar gibi simgeler ve daha fazlası bulunur. Dilbilimciler bu diskteki simgeleri bir yazı sistemine dönüştürmeye çalıştılar ancak simgelerin ne anlama geldiğini henüz bulamadılar. Bazı araştırmacılar metnin kutsal tanrıçalar, astronomi belgesi, labirent açıklaması gibi şeyler olabileceğini düşünüyor.

Zaman zaman diğer insanlarla iletişim kurarken düşüncelerimizi net bir şekilde ifade eden kelimeler ya da cümleler bulmakta zorluk yaşayabiliriz. Hatta bazen kendimizi daha iyi ifade edebilmek için ana dilimiz dışında kullandığımız diğer dillerden alıntılar yaparız. Merak etmeyin bunun sebebi kötü dil becerilerinizden kaynaklanan bir durum değil, aksine bu dil ile iletişimde neredeyse kaçınılmaz bir olaydır. Şimdi gelin dilin tarihsel evrimine, neden ve ne zaman ortaya çıktığına ve az önce bahsettiğimiz sorunu nasıl çözebileceğimize bakalım.

Bilim insanları dil ile olan iletişimin ilk ne zaman ortaya çıktığı hakkında kesin bir kanıt bulamasalar da elde olan verilere baktığımız zaman bu durumun yaklaşık 50.000 ile 150.000 yıl önce, tam da insanın yani modern Homo sapiens türünün evrildiği zamanlara denk geldiğini söyleyebiliriz.^[1] Peki neden ortaya çıkmıştır böyle bir iletişim türü? Charles Darwin'in The Descent of Man, and Selection in Relation to Sex kitabında ifade ettiğine göre ilk dil ile iletişim insanların doğadan gelen ses yansımalarını, hayvanların çıkarttığı sesleri ve kendi içgüdüsel çığlıklarının dışa vurumu ile ortaya çıkmıştır.^[2] Buradan yola çıkarak diyebiliriz ki insanlar iletişim kurmak amacıyla taklitler ya da kendi içgüdüsel çığlıklarını kullanmışlardır. Fakat bu ilkel iletişim türü nasıl şu an bildiğimiz ve kullandığımız iletişim diline evrildi? Bu konu hakkında birçok araştırma hala günümüzde psikologlar, linguistler ve biyologlar tarafından devam ediyor. Bazı bilim insanları; insanın belli nesnelere, canlılara ve durumlara isim vermesinin beyinde gerçekleşen bir mutasyondan kaynaklı olduğunu söylerken bunu net bir şekilde kanıtlamak bir hayli zor olmaktadır. Her ne kadar ilkel insanların fosillerini inceleyip beyinlerinin büyüklüğünden yapılarına kadar birçok şeyi öğrenebilsek de beyinlerinin içinde hangi düşünceler ya da mutasyonların gerçekleştiğini bilmek şu anın teknolojisiyle mümkün değildir.^[3] Yani dilin ilkel mimikler ve jestler ile başlayan yolculuğunun şu anki haline nasıl geldiği hala büyük bir soru işareti olmaya devam etmektedir.

Sesin kaynağını belirlemek, hayatta kalmak için hayati bir öneme sahip olan insan ve diğer canlılar için temel bir yetenektir. Bu yetenek, insanların ve hayvanların çevrelerindeki tehlikeleri algılamasına ve iletişim kurmasına yardımcı olur. Peki, sesin nereden geldiğini nasıl anlıyoruz? Bu sorunun cevabı, biyolojimizin karmaşık bir kombinasyonunda yatar.

Kulakların Rolü: İnsanların ve diğer memelilerin, sesin kaynağını belirleme yeteneği, kulaklarının şekli ve konumundan kaynaklanır. İki kulağımız arasındaki mesafe ve kulağımızın şekli, ses dalgalarının her iki kulak tarafından farklı bir şekilde algılanmasını sağlar. Bu fark, beyne sesin kaynağını belirleme konusunda önemli ipuçları sağlar.