Bir önceki yazımızda, diğer yazı dizilerimizde daha genel kapsamda ele aldığımız seçilim olgusunun daha akademik detaylarına girmiştik ve farklı sayıdaki lokus sayısıyla ifade edilen özelliklere göre geliştirilen farklı modellerin varlığından söz etmiştik. Ancak daha önemlisi, mutasyonların evrimin ana mekanizması olamayacağı gerçeğini matematiksel olarak ispatladıktan sonra, mutasyonların yarattığı varyasyonlar üzerine etki eden seçilimin ne kadar önemli bir evrimsel kuvvet olduğunu sözel olarak açıklamış, örnekler vermiştik. Şimdi ise bu konunun matematiğine girerek, mutasyonlara kıyasla seçilimin ne kadar hızlı bir şekilde evrimi tetikleyebileceğini göstereceğiz. Böylece matematik alet çantamıza yeni formüller ekleyerek, Hardy-Weinberg Dengesi'nin ikinci kuralı olan "Dengenin var olması için seçilim olmayacak." ilkesini bozsak bile popülasyonların evrimsel analizi nasıl yapabileceğimizi göreceğiz.

Öncelikle, herkesin genel hatlarıyla bildiği seçilim olgusunu sayısal bir düzleme oturtalım: Yine tek lokuslu (2 alelli) bir model kullanacağız, en basitini yani. Alellerimizin adı B1 ve B2 olsun bu defa. Tıpkı A ve a gibi; ancak farklı harflere ve isimlendirmelere de alışın diye böyle yapmayı uygun görüyoruz. Hemen bir başlangıç frekansı tanımlayalım:

Satürn'ün en büyük uydusu Titan, özellikle Dünya'nınkine benzer şekilde nitrojenden oluşan ancak önemli konsantrasyonlarda metan ve etan içeren yoğun bir atmosfere sahip olan yapısı ile Güneş sistemimizin önemli uyduları arasındadır. Hidrokarbon açısından zengin bir yüzeyle birleşen bu atmosferik bileşim, Titan'ı bilimsel keşifler için önemli bir hedef hâline getirmektedir.

Titan'ın yoğun atmosferi, bu zamana kadar yüzeyinin çoğunun doğrudan gözlemlenmesini engellemiştir ve NASA'nın Cassini-Huygens gibi misyonlarını bu uydunun gizemlerini açığa çıkarmaya teşvik etmiştir. Bu görevler tarafından toplanan veriler sayesinde Titan'ın manzarası; denizler, göller, nehirler ve rüzgârın etkisiyle şekillenen geniş kum tepeleriyle karakterize edilen, hepsi aktif bir jeolojik ve hidrolojik sistemin göstergesi olan çeşitli arazileri ortaya çıkarmıştır.

Tüm Dünya'da modern bilimin en önemli parçalarından biri olan evrimin kabul edilirliği giderek artıyor. İnsanlar evrimsel biyolojinin detaylarını öğrendikçe, yıllar yılı meydanları dolduran "yaratılışçı" ve evrim karşıtı akımların hiç de söyledikleri gibi bir kavram olmadığını, son derece basit ve anlaşılır bir doğa gerçeği olduğunu kavramaya başladılar. Bu da, akıllarda şu önemli sorunun doğmasına neden oluyor:

Bu sorunun altında yatan ana sorunun kaynağı, aslında bir "yaratıcı süpergücün" (kısaca "tanrı"nın) varlığı ile ilişkilendirilir. Çünkü "Eğer yaratma olayı varsa, bir yaratıcı da olmalıdır." düşüncesi, teolojinin asırlardır kullandığı felsefi bir argümandır. Her ne kadar yaratılma olayı ile yaratıcı arasında kısmen bir ilişki olsa da, yaratılma sözcüğünün özünde ifade ettiği eylem ile yaratma eyleminde bulunduğu iddia edilen süpergüç arasındaki ilişki, evrim karşıtlarının halka yansıttığı kadar sıkı olmayabilir. İzah edelim:

Turunçgiller, Citreae oymağına ait olan bitkilerin tümüne verilen genel isimdir. Oymak, taksonomide cins ile aile arasındaki bir basamaktır. Bir bütün olarak sedef otları olarak bilinen Rutaceae ailesi içerisinde yer alırlar. Oymağın adı, oymağı temsil eden sitron, bilimsel adıyla Citrus medica türünden gelmektedir. Her ne kadar Akdeniz çevresinde yetişiyor olsa da, en güncel çalışmalara göre anavatanı Avusturalya, daha yaygın olarak kabul edilen anavatanı ise Asya kıtası olan bu bitkiye Türkiye'de pek aşina değiliz; ancak ülkemizde bitkinin meyveleri "ağaç kavunu" olarak bilinmektedir. Limona oldukça benzeyen bu meyve, limondan kısmen farklıdır. Çünkü limon, ekşi portakal ile ağaç kavununun melezlenmesinden elde edilmiştir.

Turunçgiller, insanların müdahalesi dolayısıyla çok karmaşık bir evrimsel değişim sürecine girdikleri için sistematik ve taksonomileri çok açık değildir. Ancak yapılan genetik analizler, tüm oymağın 4 farklı ata türden evrimleşmiş olabileceğini göstermektedir. Oymak içerisinde sayısız hibrit tür evrimleşmiştir, dolayısıyla tür sayısını bile kestirmek güçtür.

Evrim Ağacı olarak Yıldızlararası (Interstellar) isimli filmin bilimsel bir analizini buradaki yazımızda sunmuştuk. Ancak ülkemizin en önde gelen fizikçilerinden olan Doç. Dr. Kerem Cankoçak tarafından daha da teknik bir analiz kaleme alındı ve buradaki blogunda yayınlandı. Kerem hocamızın bu makalesinde, filmde yer alan çok sayıda fizik ve astrofizik kuramına detaylıca yer veriliyor ve tarihi arka planıyla birlikte ele alınıyor. Dolayısıyla bu analiz, sadece bir "film analizi" olmaktan öte, modern bilimin bir kısmının harika bir özeti görevi görüyor! Biz de, Evrim Ağacı olarak sevgili Kerem hocamız böyle bir analiz hazırlamışken, birçok konuyu öğrenip irdeleyebileceğiniz bu harika makaleyi okurlarımızla paylaşmak istedik. 

Umarız faydalı olur, iyi okumalar.

Bayrak direğine sertçe çarpan bir bayrağın sesini duydunuz mu? Yüksekten uçan uçurtmaları görüyor musunuz? Sudan gelen o serinletici esintiyi hissediyor musunuz? Rüzgar, her yerdedir. Pek çok şekil ve biçimde ortaya çıkar. Rüzgar, zarif bir ruh hali veya tehlikeli bir fırtınanın öfkeli bir erken uyarıcısı olabilir. Tehdit edici olmadığı sürece, çok az insan rüzgarı çok fazla düşünse de, bu hareket eden "hava nehirleri", çevremizi yönetecek şekilde havayı yönlendirir.

Birçok farklı rüzgar türü vardır. Her biri farklı şekillerde ve farklı nedenlerle oluşur. Ancak bu nedenler arasında belki de en önemlisi, hava basıncındaki değişikliklerdir. Televizyondaki hava durumu sunucuları, haritalardaki düzenli olan yüksek ve alçak basınçlı alanlara işaret eder; bu mantıklıdır, çünkü hava basıncındaki değişiklikler, "hava akışı" anlamına gelen rüzgarlara sebep olan asıl şeydir. Aslında rüzgar, doğanın hava basıncındaki farklılıkları eşitleme yoludur.

Neuroscience of Consciousness dergisinde yayınlanan yeni bir makaleye göre, makine öğrenmesindeki gelişmeler, psikedelik ("zihin açan, hayal gördüren") ilaçların yaşattığı görsel deneyimlerin bilim insanları tarafından daha iyi anlaşılması için kullanılabilir.^[2]

Bilinen LSD, DMT ve psilosibin gibi psikedelik ilaçların (kullanımı çoğu devlet tarafından yasaklanmış olan; ancak bilimsel amaçlarla kullanılabilen, "keyif verici" ilaçların) beyindeki serotonin reseptörlerinde fonksiyonel değişikliklere sebep olduğu araştırmacılar tarafından önceden ispat edilmişti.

İlkel dönemlerde insanoğlu için estetik kavramı çok toydu. Doğanın sunduğu estetik dışında insanoğlunun mağara duvarlarına yaptığı resimler, taşa verilen şekiller ve düzgün kadın & erkek vücudu, ham estetik olgulardı.

Sanat konjonktürüne baktığımda estetiğin ilkel dönemlerdeki halleriyle sunulduğunu ve estetik kavramının böyle olduğuna dair bir algı oluşturulmaya çalışıldığını görüyorum. Özellikle de öğelerde gördüğüm bu yönelim estetikte büyük bir yetersizliğin ve bayağılığın oluşmasına sebep oluyor.

Dinozorların kralı denilince akla gelen tek bir isim vardır. O da meşhur Tyrannosaurus Rex. 12-13 metre uzunluğa, 4-5 metre yüksekliğe ve 8 ton kütleye erişebilen bilinen en büyük karasal etoburdu. Tyrannosaurus tüm bu özellikleri ile dünyanın en ünlü dinozoru. Kendisi sayısız film, dizi, kitap ve belgeselde boy gösterdi. T.Rex sadece halk arasında da değil, bilim camiasında da inanılmaz bir popülariteye sahip. Günümüze kadar en iyi incelenmiş dinozorlardan biri T.Rex'dir ve bunu da inkar edilemez popülaritesine borçludur.

Tyrannosaurus fosilleri oldukça sık bulunmaktadır. Genelde iskeletler tam korunmasa bile çok iyi korunmuş T.Rex örnekleri bulunmuştur. Bu örneklerin bazılarının kafalarında tuhaf deliklere rastlayabiliriz. Bulunmuş en büyük ikinci T.Rex olan ve Sue ismi takılmış örneğin çenesinin arka tarafında bu tür delikler vardır. Bu delikler hakkında hipotezler öne sürülmüştür. Bu hipotezler, bakteriler ve benzerlerinin yol açtığı enfeksiyonlar olarak olayı açıklamaya çalışmaktadır. Ama yeni yapılan analizler bu hipotezlerin hatalı olduğunu gösteriyor.

Young deneyi olarak da bilinen çift-yarık deneyi, ışığın dalga özelliği sergilediğini gösterir. Fotoelektrik etkisi ışığın dalga özelliğinin yanı sıra parçacık özelliği de sergilediğini gösterir. Deneyin basit versiyonunda lazer ışını gibi bağdaşık (eş fazlı) bir ışık kaynağı, iki paralel yarık açılmış ince bir levhayı aydınlatır, ve yarıktan geçen ışık levhanın arkasındaki bir ekranda gözlemlenir. Işığın dalga doğası ışık dalgalarının iki yarıktan da geçerek girişim yapmasını, ve ekranda aydınlık ile karanlık bantlar oluşturmasını sağlar, ki bu sonuç ışık tamamen parçacıklı yapıda olsa beklenemez. Fakat, parçacıklardan veya fotonlardan oluşuyormuş gibi, ekranda her zaman ışığın soğurulduğu görülür.[1] [2] Bu durum dalga-parçacık ikiliği olarak bilinen prensibi ortaya koyar.

Genel bakış