Viagra ve diğer cinsel bozukluk ilaçlarının tıp dünyasında kullanılmaya başlanması cinsellik açısından gerçekten bir devrim yaratmıştı. Belirli sorunlardan dolayı veya yaşa bağlı ereksiyon problemi yaşayan kişiler, artık bu soruna boyun eğmeden gerekli ilaç ve tedavilerle mutlu bir cinsel hayat yaşayabiliyorlardı.

Ancak ereksiyon problemi yaşayanlara verilen bu ilaçlar bazı kişilere bütüncül bir çözüm sunamıyor. Diğer yandan kalp-damar hastalıkları ve tansiyon gibi sorunları olan insanlara reçete edilemiyorlar.^[1] Bu nedenle Viagra gibi erektil disfonksiyonu iyileştiren ilaçlardan yararlanamayan insanlar için karpuz yemek doğal ve iyi bir çözüm olabilir!

Bilimin iletişim yollarından en önemlisi, akademik makalelerdir. Bilimsel cemiyetin kalbinde yer alan akademik makaleler, bilim insanlarının birbirleriyle ortak bir zeminde iletişim kurmasını ve fikirlerini kavga gürültü olmaksızın, sakin ve soğukkanlı bir şekilde, sistemli ve objektif bir biçimde birbirlerine aktarmalarını sağlar. Eğer bilimi tam olarak anlamak veya herhangi bir akademik çalışma yoluyla bilime katkı sağlamak istiyorsanız, akademik makale yazımını ve okunmasını öğrenmeniz bir tercih değil, bir zorunluluktur.

Akademik makaleler, bir bilim sahasındaki en güncel bilgileri içeren kaynaklardır. Dolayısıyla bir bilim sahasını öğrenmeyi, kendinizi o alanda geliştirmeyi, o alana katkı sağlamayı istiyorsanız; o bilim sahasındaki güncel durumu ve halen açıklanamamış konuları tespit etmek için akademik makaleleri didik didik etmeniz ve dikkatlice okumanız gerekir. Bu, bilimin en heyecan verici taraflarından biridir: Bir akademik makale, bir soruya cevap verirken, birçok yeni soruyu da doğurur; çünkü bilim, daha önce de izah ettiğimiz gibi, tamamlanmamış bir yolculuktur. Bu nedenle akademik bir makaleyi okuduğunuzda, sadece o makalede keşfedilenleri değil, aynı zamanda o sahada veya o çalışmada açık kalan noktaları da görmeniz mümkün olacaktır. Böylece o açıklara odaklanabilir, yeni keşifler yapabilir veya yapılan keşiflerin eksiklerini keşfederek bilimin gerçeğe bir adım daha yaklaşmasını sağlayabilirsiniz.

Canlı yaşamının devamı, canlının kendisini oluşturan bir veya birden çok hücrenin bütünlüğüne doğrudan bağlıdır. Hücre bütünlüğü ise, entropi yasası gereği, zamanla bozulma eğilimi göstermektedir; fakat canlılık, bu bozulmayı çeşitli metabolik aktiviteler ile geciktirmeye, bir diğer tabir ile hayatta kalmaya çalışır. Hayatta kalmaya yönelik gerçekleştirdiği metabolik aktiviteler, yapım ve yıkım tepkimelerinin toplamına karşılık gelir.

Tahmin edebileceğiniz üzere her iki tepkime türünde de yoğun miktarda enerjiye ihtiyaç duyulmaktadır. Fakat tek başına enerji yeterli değildir. Tepkimelerin gerçekleşmesi ve canlılığın devamlılığını sağlayabilmesi için, belli başlı diğer maddelere de ihtiyaç duyulur. Bu maddelerin önemli bir kısmını vücudumuzda birçok görevi üstlenen mineraller ve tuzlar oluşturur.

2014 yılında başlayan Ice Bucket Challenge'ı hatırlarsınız: İnsanlar kafalarından aşağı buz dolu soğuk su dökerek, birbirlerine meydan okuyorlardı. Amaç, son derece yıkıcı bir hastalık olan amyotrofik lateral skleroz (ALS) hastalığına dikkat çekmek ve bir ALS vakfına bağışta bulunmaktı. Biz de (o zamanlar çok daha ufak bir bilim kulübüyken) Evrim Ağacı olarak bu akımı Türkiye'ye taşımış, neden böyle bir şeye gerek olduğunu izah etmiş, Türkiye'deki ALS MNH Derneği'ne elimizden geldiğince maddi destek toplamış, konuyla ilgili güncel gelişmeleri aktarmış (bu da trajik bir haberdi), o dönem bu akımla ilgili olarak ileri sürülen saçma iddiaları çürütmüştük.

O zamanlar sadece bir "trend" olarak görülen bu kampanya, ALS hastalığına yönelik araştırmalarda bir devrimi tetikledi: Sadece Ice Bucket Challenge sayesinde ALS Derneği'nin topladığı 2.2 milyon dolarlık bağışlar, Eylül 2022'de Amerikan Gıda ve İlaç Başkanlığı (FDA) tarafından onaylanan yeni ALS ilacının geliştirilmesinde ve test edilmesinde kullanıldı.^[1][2] ALS Derneği'nin başkanı ve CEO'su Calaneet Balas, şöyle diyor:

Birçok virüs, yüksek evrimleşme hızına sahiptir. Bu yüksek evrimleşme hızı, büyük popülasyon boyutlarına, kısa çoğalma sürelerine ve virüslerin mutasyon hızı bağlıdır. Özellikle mutasyon oranı, taksonlar arasındaki evrimleşme oranının önemli bir belirleyicisidir. Virüs bağlamında mutasyon oranı, viral genomun replikasyonu sırasında yapılan hataların oranıdır. Bu, bir popülasyonda mutasyonların sabitlendiği veya tüm bireylerde bu mutasyonun mevcut olduğu oran olan sabitlenme (İng: "substitution") oranının tersidir. Bir yavru popülasyonda üretilen genetik çeşitlilik miktarını tahmin etmek için mutasyon oranları kullanılırken, belirli bir soy ya da takson için evrim oranını tahmin etmek için sabitlenme oranı kullanılır.

Popülasyon genetiğinde önemli bir parametre, nükleotid bölge başına mutasyon oranının ve genom boyutunun bir ürünü olan genomik mutasyon oranıdır. Genomik mutasyon oranı, her yavrunun ebeveyn genomuna kıyasla sahip olacağı ortalama mutasyon sayısını belirtir. DNA virüsleri tipik olarak, bir hücre enfeksiyonuna (İng: "cell infection", "c") düşen nükleotid bölgesi (İng: "nucleotide", "n") başına sabitlenme (s/n/c) ölçeğinde, 10^-8-10^-6 sabitlenme düzeyinde bir mutasyon oranına sahiptir. Bununla birlikte RNA virüsleri 10^-6-10^-4 s/n/c arasında değişen daha yüksek mutasyon oranlarına sahiptir. Taksonomik alana bağlı olarak değişen oranlara rağmen daha küçük genomlu türler, genomik mutasyon hızları ve genom boyutları arasında negatif bir korelasyon sergiler. Öyle ki genom başına mutasyon oranları nispeten sabittir.

Yer çekimi, Dünya üzerindeki cisimlerin yere, yani Dünya'ya doğru düşme eğilimine verilen isimdir. Kütle çekimi (veya kısaca "kütleçekim") ise, uzay içindeki iki cismin birbirine doğru hareket etmeye meyilli olmasını ifade etmekte kullandığımız bir doğa yasasıdır.

Yer çekimi, kütleçekim yasasının Dünya özelindeki ismidir. "Yer çekimi", "kütle çekimi" ve "kütleçekim" gibi terimler arasında fiziksel olarak hiçbir fark bulunmamaktadır; sadece kütleçekim yasası ilk olarak Dünya'da fark edildiği için, Türkçede bu şekilde bir isim almıştır. Fakat yer çekimi tabiri, "Yer" (yani "Dünya") ile sınırlı olduğu için, kısıtlayıcı olabilir ve bu nedenle daha ziyade kütleçekim sözcüğü kullanılmaktadır.

Berkelyum, sembolü "Bk" ve atom numarası 97 olan radyoaktif bir kimyasal elementtir. Aktinit ve transuranyum element serisinin bir üyesidir. Berkelyum; neptünyum, plütonyum, küriyum ve amerikyumdan sonra keşfedilen beşinci transuranyum elementtir. Berkelyumun ana izotopu olan ²⁴⁹Bk, ABD Tennessee'deki Oak Ridge Ulusal Laboratuvarı'nda ve Rusya Dimitrovgrad'daki Atomik Reaktörler Araştırma Enstitüsü'nde özel yüksek akışlı nükleer reaktörlerde sentezlenir. Berkelyum, yumuşak, gümüş-beyaz renkli, yumuşak bir aktinit metaldir. ²⁴⁹Bk izotopu, düşük enerjili elektronlar yayar ve bu nedenle kullanımı nispeten güvenlidir. Standart koşullarda katı halde bulunan berkelyumun; yoğunluğu 14,78 g/cm³, erime noktası 986 °C'dir.^[1]

Dünya'da berkelyum, 1945 ile 1980 yılları arasında nükleer silah testleri için kullanılan belirli alanlarda ve ayrıca Çernobil Felaketi gibi nükleer olayların yaşandığı yerlerde yoğun olarak bulunmuştur. ABD yapımı hidrojen bombası Ivy Mike'ın (1 Kasım 1952) test alanındaki enkazın analizi sonucunda, berkelyum da dahil olmak üzere çeşitli aktinitlere rastlanmıştır. Askeri gizlilik nedeniyle, bu analizin sonucu 1956'ya kadar yayınlanmamıştır.^[2] En çok üretilen berkelyum izotopu, nükleer reaktörlerde üretilen ²⁴⁹Bk'dur. Reaktörde üretilen diğer izotoplarla karşılaştırıldığında nispeten uzun olan 351 yıllık bir yarı ömre sahiptir. Bilimsel araştırmalarda kullanmak amacıyla 2009'da Oak Ridge'de 22 miligramlık bir ²⁴⁹Bk izotopu toplamda 340 gün süren bir çalışma soncunda üretilmiştir.

Aralarında Evrim Ağacı yazarlarından ve MIT'den Tansu Daylan da olan bir araştırma ekibi, 23 Nisan 2020'de ArXiV üzerinden yayınladıkları ön-baskı metinlerinde, Geçiş Yapan Ötegezegen Araştırma Uydusu (İng: "Transiting Exoplanet Survey Satellite", Kısaltma: TESS) isimli NASA teleskobunu kullanarak, astronomik ölçekte yakın sayılabilecek bir mesafede bulunan, Güneş-benzeri bir yıldız olan HD 108236 yıldızı etrafında geçiş yapan 4 adet yeni ötegezegenin keşfini duyurdular.

Daha önceden TESS gözlemlerinden elde edilen ve ilgi konusu olabilecek cisimlerin katalog edildiği Dikkat Çeken Nesneler (İng: "Objects of Interest", Kısaltma: TOI) kataloğunda 1233 numarasıyla kaydedilen yıldızın etrafında geçiş yapan 4 gezegen bulunuyor. Bu 4 gezegenin dışında, Dünya ile HD 108236 arasında geçiş yapmayan başka gezegenler olma ihtimali de var; ancak TESS ile bunları tespit etmek henüz mümkün olmadı.

Pterozorlar, Mesozoyik dönem boyunca gökyüzünü süsleyen uçan sürüngenlerdir. Bu etkileyici canlılar, 228 milyon yıl önce Triyas döneminden 66 milyon yıl önce Kretase’nin sonuna kadar dünyamızda var olmuşlardır. Pterozorların çeşitliliği, uçma yetenekleri ve adaptasyonları, onları paleontolojik araştırmaların ilgi odağı yapmıştır. Bu makalede, su altında avlanma yeteneğine sahip olabilecek pterozor türlerinin varlığını ve bu iddianın bilimsel temellerini inceleyeceğiz.

Pterozorların Anatomisi ve Adaptasyonları :

Geçenlerde aklıma çok takılan bir soruyu sormak istedim.Diyelim ki ölümcül şartlar altında hayatta kalmaya çalışıyosunuz.yiyecek yemeğiniz,bir damla suyunuz yok.etrafınızdaki hemen hemen herkes ölmüş.acaba bir vampir gibi kan içmek sizi hayatta tutabilir miydi?ne de olsa etrafınızda ölüden aynı zamanda kandan bol bir şey yok.kan sizi hayatta tutabilir miydi?ihtiyacınız olan besini insan kanından alabilir miydiniz?olası bir felakette insanlar da vampire dönüşebilir mi?EVRİM AĞACINA BU KONUDA BİR VİDEO FİKRİ SUNUYORUM.