Ekim-Kasım 2014 aylarında o kadar fazla ve o kadar kaliteli bilim kurgu filmleri çıktı ki, hepsine yetişip kapsamlı analizler yapmamız oldukça güç oluyor. Yıldızlararası (Interstellar) için yazdığımız detaylı analiz, sadece birkaç haftada binlerce defa paylaşıldı ve hatta StumbleUpon'da da karşımıza çıkan bir içerik haline geldi. Ancak Yıldızlararası'nın etkisine kapılıp, bilim kurgunun bir diğer önemli eserini es geçmemek gerekiyor: dilimize tuhaf bir şekilde Evrim olarak çevrilmiş olan, aslında "üstünlük, aşkınlık" anlamına gelen, orijinal adı Transcendence...

Yıldızlararası bizi Evren'in ve modern fiziğin sınırlarına götürürken, Transcendence bizleri beynimizin müthiş dünyasına çekiyor, nanoteknolojiden gücünü alan yapay zekanın gelecekte ne seviyeye gelebileceğine dair net bir görüntü sunuyor. Tıpkı Yıldızlararası gibi, Transcendence da çok uzak olmayan bir gelecekte geçiyor. Peki filmde gösterilenler ne kadar gerçekçi? Yapay Zeka gerçekten bu kadar zincirlerini kırıp, sınır tanımaz hale gelebilir mi? Beynimizi bir makinaya indirgemek mümkün mü? Anılarımız, bir USB bellek ile kıyaslanabilir özellikte midir? Nanoteknoloji, hiper-hızlı kendi kendini yenileme ve hiper-hızlı kendi kendine organizasyon gibi teknolojileri mümkün kılabilir mi? Kuantum bilgisayarlar, bugüne kadar var olmuş bütün insanların toplam zekasından kat kat daha zeki hale gelebilir mi? Bir makina hissedebilir, şahsi emellerine göre tercihlerde bulunabilir, duygulara sahip olabilir, insanları kontrol edebilir ve hepsinden önemlisi, kendine ait bir "benliğe" sahip olabilir mi? Bu yazımızda bu sorulara değinecek ve modern bilimin ışığında bazı bilgiler vereceğiz. 

Birinin kırmızı saçları, mavi gözleri ve açık bir teni var. İsmi Lucy. Diğerinin ise koyu renk tene, koyu kahverengi gözlere ve siyah kıvırcık saçlara sahip. İsmi Maria. Ve onlar, ikizler.

Eğer ki buna inanmıyorsanız, merak etmeyin. Yalnız değilsiniz. İkizlerin kendi ailesi bile, 18 sene önce bu ikizler doğduğunda, böyle bir şeyin mümkün olduğuna inanamadılar. Son 18 yıldır kendilerini ne zaman birilerine tanıtsalar, kimseyi ikiz olduklarına inandıramadılar.

Üzgünken ağlamak çok normal ve oldukça yaygın. Muhtemelen siz de üzgün veya kızgın olduğunuz ya da hüsrana uğradığınız bir noktada ağladınız ya da birinin öfkeden ağlayışına tanık oldunuz. Fakat yine tecrübe etmiş olabileceğiniz, çok daha ilginç bir diğer ağlama çeşidi var: Sevinçten ağlamak!

Muhtemelen bunu birçok televizyon dizisi ve filminde çoktan gördünüz; ama eğer herhangi bir zorluğu ya da engeli neşeli ya da başarılı bir şekilde aştığınızı hissettiğinizde, siz de sevinç gözyaşları dökmüş olabilirsiniz. Ağlamayı özellikle istenmeyen duygularla bağdaştırıyorsanız; sevinç gözyaşları kafa karıştırıcı olabilir. Fakat bu tür gözyaşları da oldukça normaldir.

Elektrik kabloları veyahutta Tesla bobinine benzer bir yapı sayesinde elektriğin çarpışmasıyla çıkan sesi filtreler aracılığla inceltilebilir veya kalınlaştırılarak istenilen sesi elde edebiliriz. Filtreler arabanın hızlanması ve oluşan rüzgarla egzosun önüne düşerek sesi hıza göre değiştirir. Yapmak istememin sebebi insanlar sırf sesi iyi olmadığı için elektrikli araçları tercih etmiyor. Ve birde dış görünüşüne elbet. Bunu yaparsak ve tasarımları güzelleştirirsek insanlar elektrikli araçları daha çok tercih ederler. Sizce yapılabilir mi? Yapılabilirse nasıl yapabiliriz?