Su hafızası, suyun daha önceden içinde çözünmüş olan maddelerin hafızasını sınırsız veya sınırsıza yakın bir süre boyunca muhafaza edebileceğini iddia eden sözde bir yetenektir. Bu iddia, kimya ve fiziğin temel ilkelerine aykırıdır ve bilimsel olarak geçerli değildir. 

Suyun hafızası olduğuna inanan kişilerin iddiasına göre su, keyfi sayıda seri seyreltmeden sonra bile, bünyesinde daha önceden çözdüğü maddelerin bilgisini korumaya devam etmektedir. Su hafızasının, orijinal maddenin tek bir molekülü kalmayacak düzeyde bir seyreltmenin yapıldığı durumlarda bile "homeopatik ilaçların " hastalıkların tedavisinde kullanılmasını sağlayan bir mekanizma olduğu iddia edilmiştir. Suyun herhangi bir hafızası olduğunu gösteren hiçbir bilimsel kanıt bulunmamaktadır.

Kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH), önlenebilir ve tedavi edilebilir bir ilerleyici akciğer hastalığı türüdür. KOAH, uzun süreli solunum semptomları ve hava akımı kısıtlılığı ile karakterizedir.^[1] Ana semptomlar, mukus üretebilen veya üretmeyen nefes darlığı ve öksürüktür.^[1] KOAH, yürüme veya giyinme gibi günlük aktivitelerin zorlaşmasıyla giderek kötüleşir.^[2]

KOAH'ın en yaygın iki durumu amfizem ve kronik bronşittir ve bunlar, iki klasik KOAH fenotipidir.^[3] Amfizem, duvarları parçalanarak akciğer dokusunda kalıcı hasara neden olan genişlemiş hava boşlukları (alveoller) olarak tanımlanır. Kronik bronşit, iki yıl boyunca her yıl en az üç ay süren prodüktif öksürük olarak tanımlanır. Bu koşulların her ikisi de KOAH olarak sınıflandırılmadıklarında hava akımı sınırlaması olmaksızın mevcut olabilir. Amfizem, önemli sayıda insanda hava akımını sınırlayabilen ve hava akımı kısıtlaması olmaksızın var olabilen yapısal anormalliklerden sadece biridir.^[4][5] Kronik bronşit her zaman hava akımı kısıtlılığına yol açmaz ancak sigara içen genç erişkinlerde KOAH gelişme riski yüksektir.^[1] Geçmişte KOAH'ın birçok tanımı amfizem ve kronik bronşiti içeriyordu, ancak bunlar GOLD raporu tanımlarına hiçbir zaman dahil edilmedi.^[1] Amfizem ve kronik bronşit, KOAH'ın baskın fenotipleri olmaya devam etmektedir, ancak bunlar arasında sıklıkla örtüşme vardır ve bir dizi başka fenotip de tanımlanmıştır.^[3][6]

Obsesif-Kompulsif Kişilik Bozukluğu, aşırı düzenlilik ve titizlik ihtiyacı ile kendini gösteren bir C kümesi kişilik bozukluğudur. Semptomlar genellikle kişi yetişkinliğe ulaştığında ortaya çıkar ve çeşitli durumlarda görülebilir. Obsesif-Kompulsif Kişilik Bozukluğu'nun nedeninin, genetik ve çevresel faktörlerin bir kombinasyonunu içerdiği düşünülmektedir.

Obsesif-Kompulsif Kişilik Bozukluğu, Obsesif-Kompulsif Bozukluktan (OKB) farklı bir bozukluktur. İki bozukluk arasındaki ilişki tartışmalıdır; bazı çalışmalar iki bozukluk arasında yüksek komorbidite oranları bulmuştur, ancak diğerleri çok az komorbidite göstermiştir. Her iki bozukluk da katı ve ritüel benzeri davranışlar gibi dış benzerlikleri paylaşabilir. Bu davranışlara yönelik tutumlar, herhangi bir bozukluktan etkilenen kişiler arasında farklılık gösterir.

2010'da Nature'da yayınlanan bir makalede gördüğümüz üzere, Polonya'nın kuzeydoğusunda bulunan tetrapod ayak izleri, Tiktaalik roseae'den 10 milyon yıl yaşlı!^[1] Tiktaalik'ten 10 milyon yıl öncesinde, kendini yerden kaldırabilecek ve sürüngen benzeri yürüyüş tarzına sahip canlıların olması kafa karıştırıcı olabilir. Sonuç itibarıyla, madem Tiktaalik 'ten önce dört üyeliler (tetrapodlar) vardı, o halde ona neden balık ve tetrapod arası bir canlı diyoruz? Daha iyi anlamak için makaleyi biraz inceleyelim:

Makalede, Polonya bulgusundan önceki, Devoniyen çağı tetrapod ayak izlerinden bahsediliyor. Bunlar; Viktorya, Avustralya ve Valentia Adası, İrlanda. Buralarda bulunan ayak izlerinin Üst (bir ihtimal Orta) Devoniyen'den kaldıkları bulunmuştu ki bu zaman aralığı da, Elpistostege ve Tiktaalik gibi organizmalardan milyonlarca yıl öncesine denk geliyor.

Acta Ethologica dergisinde yayınlanan bir çalışmada, Güney Amerika'da ilk kez amfibiler tarafından ultrasonik ses kullanımı kayıt altına alındı.^[1] Bu ayrıca birçok hayvan için kulak delici yoğunlukta olsa da insanlar tarafından duyulamayan bir tehlike çağrısı olarak yırtıcılara karşı ultrasonik ses kullanımının ilk belgesidir. Makalenin başyazarı Ubiratã Ferreira Souza şöyle anlatıyor:

Başka bir hipoteze göre ise çığlık, amfibiyi tehdit eden avcıya, bu örnekte Brezilya Atlantik Yağmur Ormanları'na endemik bir tür olan Yaprak çöp kurbağasına (Haddadus binotatus) saldırması için başka bir hayvanı çekmeyi amaçlıyor.

Undefined behavior -kısaltırsak (UB)- runtime'da programın nasıl davranacağını Allah'dan celle celaluh başka kimsenin bilmeyeceği; programcıların kesinlikle kesinlikle kaçınması gereken durumlardır. UB'de derleyiclerin belirli bir şekilde kod üreteceği kesin değildir. Peki neden UB vardır? Neden derleyiciler buna izin verir?

Çünkü C ve C++ derleyicileri kodu optimize eden derleyicilerdir. Yani yazılan kaynak kodu yeniden düzenlerler. Bu öyle ki derleyicinin dili olsa, kodu yazan programcıya bu kodu senin yazdığını mı zannediyorsun diye sorsa cevap veremez; o kadar. Öyle durumlar var ki insan aklının ötesinde optimizasyon yapıyor derleyiciler dersek yanılmayız sanırım.

Yumurta ısıtıldığında esasında fiziksel bir "katılaşma" geçirmez. Çünkü katılaşma fiziksel bir tanımdır. Her "sertleşme", "katılaşma" anlamına gelmez. Yumurtanın "katısı" olarak bildiğimiz şey, esasında daha çok "camsı" bir niteliktedir; dolayısıyla "ısıtınca katılaştı" demek pek doğru olmaz.

Bunun sebebi de albumeni (yumurtanın beyazını) oluşturan ovalbumin isimli albumin-tipi zincir proteinlerinin soğukta yuvarlak kütleler halinde katlanmalarından kaynaklanmaktadır. Aslına bakarsanız yumurtanın beyazının %90'ı su, %10'u ise bu proteinlerden oluşmaktadır.

1977 yılı, bilim camiası için müthiş heyecan verici bir yıldı. Güneş Sistemi'nin sınırlarını zorlayacak Voyager 1 ve 2 fırlatılmış; insanlık tarihinde bir virüsün, spesifik olarak Phi X 174 isimli, 11 tanecik geni ve 5000 tanecik nükleotiti olan bir canlının genomu boydan boya ilk kez dizilenmiş; bugün "arkeler" olarak bildiğimiz, bize bakterilerden bile daha yakın olan tek hücreli canlı grubu ilk kez keşfedilmiş; Apple II bilgisayarlar ilk kez satılmaya başlanmış; insan vücudunun ilk defa bir "manyetik rezonans", yani MRI görüntüsü çekilmiş; bir insan ilk defa kohlear implantı sayesinde tekrar duyabilmeye başlamış; ve Dünya üzerinde yaşamın 4 milyar yıl önce başlamış olabileceği okyanus dibindeki hidrotermal bacalar ilk kez keşfedilmişti... 

Ama insanlık tarihi için bunlardan çok daha önemli bir diğer şey olmuştu: Tıp tarihinde ilk defa, bulaşıcı bir hastalık yeryüzünden tamamen silinmeye hazırlanıyordu: çiçek hastalığı...

Düşüncelerinizi kontrol edemeyecek kadar gergin olduğunuz bir an oldu mu? Belki bir basketbol veya futbol maçı? Başarısızlık ihtimali zihninizi öylesine işgal etmişti ki bir türlü gevşeyemiyordunuz... Sizin için önemli olan o maçtan önce gerginliği azaltmanın kolay bir yolunu mu arıyorsunuz? Belki de sakız çiğnemeyi denemelisiniz.

Başta basketbolcular olmak üzere çoğu sporcunun neden maç öncesinde veya esnasında sakız çiğnediğini merak ediyorsanız, bu sorunun "havalı görünmek" dışında başka bir cevabı daha bulunuyor. Basketbol oynarken sakız çiğnemenin performansı az da olsa iyileştiriyor olma ihtimali vardır. Sakız, bir basketbol oyuncusunu ritme sokabilir, büyük bir maçtan önce sinirlerini sakinleştirebilir ve hatta sahada doğru kararlar vermeyi sağlayan bilişsel işlevi bir nebze geliştiriyor olabilir.

İlkel dönemlerde insanoğlu için estetik kavramı çok toydu. Doğanın sunduğu estetik dışında insanoğlunun mağara duvarlarına yaptığı resimler, taşa verilen şekiller ve düzgün kadın & erkek vücudu, ham estetik olgulardı.

Sanat konjonktürüne baktığımda estetiğin ilkel dönemlerdeki halleriyle sunulduğunu ve estetik kavramının böyle olduğuna dair bir algı oluşturulmaya çalışıldığını görüyorum. Özellikle de öğelerde gördüğüm bu yönelim estetikte büyük bir yetersizliğin ve bayağılığın oluşmasına sebep oluyor.

Kan bağışı (veya "kan verme"), genellikle tıbbi durumlar veya acil durumlar nedeniyle kan nakline ihtiyaç duyan hastalar için tıbbi amaçlarla kullanılmak üzere kişinin kanının bir kısmını gönüllü olarak vermesidir. Bağışlanan kan; ameliyatlar, kanser tedavileri, travma bakımı ve anemi veya kan bozuklukları gibi belirli tıbbi durumları olan hastalar da dahil olmak üzere çeşitli tıbbi prosedür ve tedavilerde kullanıldığından, dünya çapında sağlık sistemlerinin kritik bir bileşenidir.

Kan bağışı, gönüllü olarak yapılan, fedakarca bir eylemdir ve hayat kurtarmada ve ihtiyacı olan bireylerin sağlığını iyileştirmede çok önemli bir rol oynar. Bağışçılar, uygunluklarına ve sağlık sisteminin ihtiyaçlarına bağlı olarak genellikle ya tam kan ya da belirli kan bileşenleri (trombosit veya plazma gibi) bağışlayabilirler veya çift kırmızı hücre bağışı gibi özel programlara katılabilirler. Birçok ülke, bağış sürecini kolaylaştırmak ve düzenlemek için kan bağışı organizasyonları ve merkezleri kurmuştur. Bağışçılar, tıbbi tedaviler için istikrarlı ve yeterli miktarda güvenli kan tedariki sağlamak amacıyla düzenli olarak bağış yapmaya teşvik edilmektedir.