Günümüzde uzay araçlarının uzay boşluğunda ivme kazanması, özellikle roket motorları ve itici gazlar kullanılarak gerçekleştirilmektedir. Ancak, bu yöntemlerin ışık hızına yaklaşan hızlara ulaşmada sınırlı olduğu bilinmektedir. Bu bağlamda, aklımda yenilikçi bir fikir bulunmaktadır: Eğer gazı ışık ile iterek ateşleme yapabilirsek, bu yöntemle uzay araçlarının şu an erişilebilen hızlardan daha fazla bir ivme kazanıp kazanamayacağını merak ediyorum.

Bu fikir, ışığın momentumunun gaz partiküllerine aktarılması prensibine dayanmaktadır. Işık, özellikle lazerler aracılığıyla yüksek enerji ve momentum taşıyabilen bir elektromanyetik dalga formudur. Teorik olarak, lazer ışınlarının gaz moleküllerine çarparak onları itmesi ve böylece uzay aracına ekstra bir ivme kazandırması mümkün olabilir. Bu süreç, uzay aracının hızını artırarak, ışık hızına daha yakın hızlara ulaşmasını sağlayabilir.

Kanseri etkileyen sayısız faktör olmakla birlikte, stresin kanserle genel olarak doğru orantılı olduğu (stresi yüksek bireylerde kansere yakalanma riskinin de yüksek olduğu) iddiası doğrudur.

Zihinsel hastalıklara sahip insanlarda kansere yakalanma riski, zihinsel hastalıkları bulunmayanlara göre daha yüksek veya düşük değildir. İki grupta risk eşit orandadır. Ancak iddia sahibinin iddiasına tamamen zıt bir şekilde, zihinsel hastalıklara sahip kişilerin kanserden ölme ihtimali, zihinsel sağlığı yerinde olanlara genel olarak daha yüksektir.

ABD'nin Alabama eyaleti eğitim müdürlüğü aşağıdaki metni, 1996'nın güz eğitim döneminden itibaren eyalet sınırlarında basılacak bütün biyoloji ders kitaplarının başına "uyarı" olarak dahil edilmesini eğitim kurumlarına 1995 senesinde emretti:

Bu ders kitabında, bazı bilim insanlarının bitkiler, hayvanlar ve insanlar gibi canlıların kökenini açıklamak üzere bilimsel açıklama olarak sunduğu tartışmalı bir teori olan evrim işlenecektir.

Palinoloji; polenleri, sporları ve bazı mikroskobik planktonik organizmaları hem canlı hem de fosil formda inceleyen bir alan olup jeoloji biliminin alt dalıdır. Bu alan bitki bilimleriyle olduğu kadar, jeolojik bilimlerle özellikle tarihi jeoloji ve paleontoloji ile ilgili alanlarla da ilgilidir. Ayrıca, arkeoloji, adli tıp ve olay yeri incelemesi ve alerji çalışmalarında da palinoloji alanından yararlanılmaktadır. Palinoloji terimi ilk kez 1944’te Hyde ve Williams tarafından kullanılmıştır. Yunanca’da paluno (serpmek) ve pale (toz) kelimelerinden türetilmiştir. Latince’deki pollen kelimesini andırmaktadır. Palinoloji bilimi 1990 yılından sonra bilgisayar ve optik teknolojisinin ilerlemesi ile büyük ilerleme kaydetmiştir.

Çiçekli bitkiler, çanak yaprak, taç yaprak, dişi ve erkek organlardan oluşur. Erkek organların ip gibi olan sap kısımlarına filament, bu sapların uçlarındaki baş kısımlara ise anter ya da stamen adı verilir. Anterlerin üzerinde polen kesecikleri bulunur. Polenler bu keseciklerde oluşur ve anterlerin açılması ile ortaya çıkarlar. Çiçek tozu olarak bilinen bu polenler bitkinin erkek gametini dişi gamete taşırlar. Polenler erkek gameti koruyabilmek için ekzin ve intin adı verilen iki koruyucu tabaka ile çevrilmiştir. Ekzin çok dayanıklı ve sindirimi çok zor olan sporopolenin denilen maddeden oluşur. Polenlerin iç tabakası ise selülozdur. Polen taneciklerinin boyu 15-100 µm (µm=mikrometre; milimetrenin binde biridir) arasındadır. Polenler çok farklı renk, boyut ve şekillerde olabilir. Polenlerin rengi karotenoidler sayesinde oluşur ve klorofil içermezler.

Kenevir bitkisinde (Cannabis sativa veya Cannabis indica) bulunan 489 bileşiğin 70’i kannabinoid denilen psikoaktif bileşiklerdir. Bu kannabinoidlerden en etkili ve en yoğun miktarda bulunanları delta 9-tetrahidrokanabional (THC) ve kanabidiyol (CBD) isimli iki moleküldür.^[1] THC'nin anksiyete yaratıcı etkileri olduğu bilinirken, CBD anksiyete giderici etki göstermektedir.^[2] Kannabinoidlerin etkisini inceleyen çoğu çalışmada sentetik kannabinoidler veya kenevirin temel etken maddesi sayıldığı için THC kullanılmaktadır. Bu, çalışmaların bulgularını kenevir tüketicilerinin günlük kullanımına uyarlarken bu da göz önünde bulundurulması gereken bir faktördür.

Kannabinoidler vücudumuzun içsel kannabinoid sinyal sisteminin parçaları olan ve çoğunlukla nöronların hücre zarlarında bulunan CB1 reseptörlerine bağlanarak etkilerini gösterirler (CB2 reseptörlerine de bağlanırlar; fakat bunlar daha çok bağışıklık sisteminde bulunduğu için, konumuzla alakasızdır). Bu reseptörler normalde n-arakidonoil-etanolamin (anandamid) ve 2-arakidonoil-gliserol gibi endokannabinoidler tarafından etkinleştirilir. THC de bu moleküllerle yakın bir kimyasal yapıya sahip olduğu için, benzer şekilde CB1 reseptörlerine bağlanarak hücre içindeki bazı kimyasal reaksiyonları tetikler. Bu reaksiyonlar sonucunda GABAerjik internöronlarda (ve az da olsa glutamaterjik nöronlarda) bazı nörotransmitterlerin salınımı inhibe eder.^[1][3] Buna bağlı olarak, kenevir tüketimiyle ilişkilendirilen etkiler ortaya çıkar.

Ahmet Mithat (1844-1912), Osmanlı aydınları arasında önemli bir şahsiyet olarak değerlendirilmektedir. Tanzimat dönemi yazarlarımızdan biri olan Ahmet Mithat Efendi’nin 36’sı roman olmak üzere yaklaşık olarak 200 küsür eserde imzası vardır. Kendisi edebiyat, tarih, coğrafya, ziraat, iktisat ve biyoloji gibi birçok farklı alanda son derece önemli eserler kaleme almıştır. Arapça ve Farsça gibi dillerin yanında Batı dillerinden biri olan Fransızca da bilmektedir (Ak, 2006: 248-252). Fransızca bilgisi sayesinde Batı bilimindeki gelişmeleri de yakından takip etmiştir. Ahmet Mithat Efendi’nin amacı ise, halka okuma ve öğrenme sevgisini aşılayıp, halkı eğitmek olarak özetlenebilir.

Ahmet Mithat, yabancı dil bilmesi sayesinde batıdaki toplumsal ve bilimsel gelişmeleri takip ederek birçok konuda kalem oynatmıştır. Konumuzla alakalı olarak evrim teorisi hakkındaki görüşlerini ise genel olarak “Dağarcık” adlı dergide dile getirmiştir. Kendisi, Dağarcık dergisini 1 sene boyunca ve toplamda 10 sayı olarak çıkarmıştır. Bu dergide Lamarck ve Darwin’in evrim teorileri ile ilgili olarak görüşlerini dile getirmiştir. Kendisi, evrimsel görüşünde ağırlıklı olarak Lamarck’tan etkilenmiştir. Bunun sebebi ise genel olarak Osmanlı aydınlarının Fransız aydınlanmasından etkilenmesi olabilir ya da evrim teorisini Fransızca bilgisi sebebiyle Fransızca kitaplardan öğrenmiş olması olabilir.

Canlı organizmalarda bazı hücreler, diğer hücreleri zalimce silip süpürür.^[1] Bu "hücresel yamyamlık" yaygın, doğal bir süreçtir: Vücudunuzdaki beyaz kan hücreleri tam şu anda milyonlarca yaşlı kırmızı kan hücresini tüketiyor. ABD Ulusal Bilimler Akademisi Bildiriler Kitabı'nda yayınlanan yeni araştırma, bu tür "yamyamlık" davranışlarını teşvik etmek için bir grup genin kullanılmasının yeni bir kanser immünoterapisi geliştirebileceğini öne sürüyor.^[2]

Bu fikir, yeni makalenin kıdemli yazarı biyolog Denise J. Montell ve meslektaşlarının, hücrelerin sindirmeye çalıştıkları şeyleri sarmasına yardımcı olan Rac ailesindeki hiperaktif gen formlarının meyve sineği embriyolarında doku ölümüne neden olduğunu fark etmesiyle doğdu. Montell değiştirilen genlerin, hücrelerin "komşularını" tüketmesine neden olduğunu söylüyor. Bu genlerin RAC adında insanlara özgü versiyonları mevcut; Montell ise bunların, Santa Barbara'daki Kaliforniya Üniversitesi'nde çalışan yeni meslektaşı Meghan Morrissey'e kanser CAR-M immünoterapisi konusundaki çalışmalarında yardımcı olup olamayacaklarını merak etti.