Evrimle ilgili tartışmaların merkezinde evrimin kanıtları yer alır. Şu tür bundan mı evrimleşti, şu türde şöyle bir özellik nasıl evrimleşmiş olabilir gibi birçok örnek üzerinden tartışılır. Ancak tüm bunlardan söz etmeden önce, bir adım geri atıp, daha önemli bir soru sormak gerekiyor: Neden türlerin evrimleştiğini düşünüyoruz? Bunun gerekçesi ne?

Açıkçası türler hiç değişmeseydi bu, biyologların ve tıp doktorlarının çok daha işine gelirdi. Böylece evrimleşen bakterilerle uğraşmak zorunda kalmaz, tür içi çeşitliliği umursamaz, türlerin zaman içindeki değişimini evrim matematiğine dahil etmekle uğraşmazdık. Ancak doğanın kurallarını biz belirlemiyoruz. Biz, onları anlamakla sorumluyuz.

Günümüzün 7 kıtası bundan yaklaşık 300 milyon ila 200 milyon yıl kadar önce “Süperkıta (Pangaea)” adında tek bir kara parçası olarak birbirine bağlıydı. “Levha tektoniği” denilen yerkabuğu hareketleri sebebiyle kıtalar zaman içerisinde birbirinden ayrıldı. Gerçekten de dünya haritasına baktığımızda kıta kenarlarının (örneğin, Güney Amerika’nın doğusu ile Afrika’nın batısı), tıpkı bir yapbozun parçaları gibi, birbiri içerisine geçecekmişçesine uyumlu olduklarını görürüz. 

Peki Süperkıta hiç kırılmamış olsaydı, ne gibi etkileri olurdu? 

Darwin, evrimle ilgili dört temel iddiada (postülatta) bulunmuştur. Bu iddiaların her biri doğrulandığında (postülatlar sağlandığında), evrimin gerçekleşmek zorunda olduğunu ileri sürmüştür. Bu dört iddia şu şekilde sıralanabilir:

Bu iddialar ve bunların doğrulanması sonucunda evrimin gerçekleşmek zorunda olduğu, son derece bariz ve anlaşılırdır. Ancak yine de, bu iddiaların bilimsel olarak deneylerle doğrulanması gerekmektedir. Gelin, bilim insanlarının çıktıkları keşif yolculuğuna hep birlikte çıkalım ve Darwin’in söz konusu iddialarını bilimin sınavına tabi tutalım.

Tyrannosaurus rex (veya kısaca T. rex), büyük bir teropod dinozor türüdür. Teropod, yani "vahşi canavar ayaklı" dinozorlar, içi boş kemik yapısı ve üç parmaklı ayaklarıyla bilinen bir dinozor grubudur. İsmi "zalim kertenkele kralı" anlamına gelen Tyrannosaurus rex ise, özellikle de Jurassic Park kitabı ve filmleri sayesinde geniş bir kitle içinde üne kavuşmuş bir dinozordur.

Diğer tyrannosauridler gibi, Tyrannosaurus da uzun, ağır bir kuyrukla dengelenmiş büyük bir kafatasına sahip, iki ayaklı bir etoburdu. Tyrannosaurus'un ön ayakları, büyük ve güçlü arka bacaklarına kıyasla oldukça kısaydı; ancak bu ön kolları, boyutlarına göre alışılmadık derecede güçlüydü. Her iki kolda da iki pençeli parmaklar vardı. Elimizdeki en eksiksiz T. rex fosili, 12.3–12.4 metre uzunluğdadır; ancak T. rex, 12.4 metreden yüksek olabilir ve kalça yüksekliği bakımından 3.66–3.96 metreye kadar uzayabilir. En modern tahminlere göre T. rex, 8.4 ila 14 metrik ton ağırlıktaydı. Diğer teropodlar boyut olarak Tyrannosaurus rex'e rakip olsalar ve hatta kimi durumda onları aşsalar da, T. rex, hala bilinen en büyük kara yırtıcıları arasındadır ve tüm kara hayvanları arasında en güçlü ısırma kuvvetine sahip olduğu tahmin edilmektedir.

Felsefe, insanın özgür iradesinin varlığı konusunda bazı alanlarla çelişir. En basit anlamıyla özgür irade, kişinin kendi kararlarını özgürce alabilme yeteneğidir. Örneğin, verilen bazı ahlaki yargılar, ahlaki açıdan doğru ve yanlış seçimler arasında seçim yapabildiğimizi göstermektedir. Sinirbilimsel olarak bu kararların özgürce alınıp alınmadığı tartışmalıdır. İnsanların bir fincan kahve içerken tavsiyelerine daha dikkatli davranmak gibi küçük değişikliklerden, depresyonun karar verme sürecimizi nasıl etkilediği gibi büyük değişikliklere kadar, seçim yapma şeklimizi etkiler. Kararlarımızı özgürce verdiğimizi düşünebiliriz ama büyük olasılıkla öyle değil. Felsefi teoremlerden biri olan determinizm, geleceğin geçmiş ve doğa kanunları tarafından belirlenmesidir. Yani zamanda 100 kez geriye gidersek, doğa kanunları aynı kaldığı sürece (teoreme göre) her şey tamamen aynı kalacaktır.

Satürn'ün en büyük uydusu Titan, özellikle Dünya'nınkine benzer şekilde nitrojenden oluşan ancak önemli konsantrasyonlarda metan ve etan içeren yoğun bir atmosfere sahip olan yapısı ile Güneş sistemimizin önemli uyduları arasındadır. Hidrokarbon açısından zengin bir yüzeyle birleşen bu atmosferik bileşim, Titan'ı bilimsel keşifler için önemli bir hedef hâline getirmektedir.

Titan'ın yoğun atmosferi, bu zamana kadar yüzeyinin çoğunun doğrudan gözlemlenmesini engellemiştir ve NASA'nın Cassini-Huygens gibi misyonlarını bu uydunun gizemlerini açığa çıkarmaya teşvik etmiştir. Bu görevler tarafından toplanan veriler sayesinde Titan'ın manzarası; denizler, göller, nehirler ve rüzgârın etkisiyle şekillenen geniş kum tepeleriyle karakterize edilen, hepsi aktif bir jeolojik ve hidrolojik sistemin göstergesi olan çeşitli arazileri ortaya çıkarmıştır.