Elinizdeki sıradan bir taşla deney yapalım. Arkadaşlarınızla aranızda kim daha uzağa atabilir diye bir yarış düzenlediğinizi düşünün. Belki de en kuvvetli olanın kazanacağını düşünüyorsunuz. Fakat burada güç kadar zeka da devrede. Çünkü taşı atarken kullanacağınız yöntem, belki de onu uçuracak en büyük güç olacak. Peki sıradan bir taş atmanın roket bilimi ile ne ilgisi var? İşin içine girince, taş atmanın bir roketin uzaya fırlatılmasıyla ne kadar çok ortak noktası olduğunu görebiliriz.

Her şeyin bir bilimi vardır ve evet, taş atmanın da bir bilimi var. İşte burada devreye fizik kanunları giriyor. Bir taşın havada nasıl ve ne kadar süreyle kalacağını ve nihayetinde ne kadar uzağa gideceğini belirleyen pek çok değişken var. İlk olarak, Taşın elden çıktığı zamanki ilk hızı taşın havada ne kadar süre kalacağını belirlediği gibi ne kadar uzağa gideceğini de belirler. Ancak önemli diğer faktör taşın hangi açı ile atıldığıdır. Zemine dik hayali bir çizgi ile zemin arasını eşit iki alana bölen 45 derecelik açı ile taş hem havada en uzun süre kalacaktır hem de en uzağa gidecektir.

Fazlası ile çevik ve hızlı oldukları için çekimler esnasında bizi oldukça yoran ak karınlı ebabil kuşu. Zonguldak'ta her sokakta denk gelebilirsiniz.

Ayakları kısa olduğu için düz zeminde dik duramazlar; ancak dikey alanlara tutunabilirler. Bu arkadaşlar küçük kuşlardır ve çatal benzeri kuyrukları nedeniyle sürekli olarak kırlangıçlar ile karıştırılırlar. Yaygın ebabilden (Apus apus) büyüktürler ve karınları beyazdır. İlkbaharda binaların köşelerine ve yüksek kayalıklara yuva yaparlar.

21. yy'a girince, dinozorlar hakkında müthiş derecede bilgi sahibi olduk. Dinozorların kuşlar ile doğrudan akraba olduklarını öğrenmemiz ile birlikte, ilk kuşu aramaya çıktık. 150 milyon yaşında olan Archaeopteryx'in özellikleri tamamen günümüz kuşlar gibi olmasa da, ''ilk kuş'' diyebileceğimiz özelliklere sahipti. Archaeopteryx, bu ünvanı elinde taşıyordu, ta ki 2013 senesinde Çin'de Aurornis xui adında bir tür keşfedilene kadar. Bu türü özel kılan sadece tüylü, kuş benzeri bir avian (uçucu) olması değildi. Aynı zamanda Archaeopteryx'ten 10 milyon yıl daha yaşlıydı ve Jurasik Dönemi'nin sonlarına dayanıyordu. Artık bilim insanları, tüylü theropodların Jurasik Dönemi'nin sonlarına doğru evrimleştiği düşünmeye başladılar. 

Ardından, 2014 yılında yine Çin'de Kulindadromeus zabaikalicus adında 170 milyon yaşında bir ornithischian keşfedildi ve tüylüydü! Dikkat ederseniz bir theropod değil, otobur bir ornithischian! Bu büyük keşif paleobiyolojide çığır açtı diyebiliriz. Çünkü artık bilim insanları, hem tüylü dinozorların Jurasik Dönemi'nin ortalarına kadar dayandığını biliyordu. Hem de sadece theropodların tüylü olmadığı ve dinozorların büyük bir bölümünün tüylü olduğu fikrini geliştiriyordu.

Kimyasallar, çok farklı analitik yöntemle, hem niceliksel hem de niteliksel olarak analiz edilebilirler; ancak bu analizlerin büyük bir kısmı, spektroskopi adı verilen bir sahanın altında incelenir. Spektroskopi, elektromanyetik radyasyon ve madde arasındaki etkileşimi; elektronların uyarılmasına, moleküler titreşimler veya nükleer spin yönelimlerindeki değişimlere neden olan etkileşimler kapsamında inceler. Bir diğer ifadeyle spektroskopi, ışık veya radyasyonun maddeler tarafından emilmesi ve yayılması şeklindeki ışık-madde etkileşimlerinin ölçülmesi ve incelenerek yorumlanmasıdır.

Daha yakın zamanlarda, spektroskopinin tanımı elektronlar, protonlar ve iyonlar gibi parçacıklar arasındaki etkileşimlerin yanı sıra taneciklerin çarpışma enerjilerinin bir işlevi olarak diğer parçacıklarla etkileşimlerini de içerecek şekilde genişletildi. Spektroskopik analiz; kuantum mekaniği, özel ve genel görelilik teorileri ve kuantum elektrodinamiği dahil olmak üzere fizikteki en temel teorilerin geliştirilmesinde çok önemli bir araç olmuştur. Yüksek enerjili çarpışmalara uygulanan spektroskopi, yalnızca elektromanyetik kuvvetin değil, aynı zamanda güçlü ve zayıf nükleer kuvvetlerin de bilimsel anlayışının geliştirilmesinde anahtar görevi görmüştür.

Darwin, Lamarck ve Huxley başta olmak üzere evrimsel biyolojinin öncülleri, evrimin geniş zaman ölçeğinde, aşamalı olarak gerçekleştiği fikrini ortaya koymuşlardır. Başlangıçta yaygın olarak türlerin zaman içinde adaptasyonlar yoluyla değişebileceği ve evrimin uzun süreçler boyunca milyonlarca yıl içinde sürekli olarak gerçekleşerek, organizmaların çevreleriyle etkileşim içinde olduklarını ve bu etkileşimlerin zamanla türlerin evrimine yol açtığı fikirleri kabul görmüştür.

Zamanla evrim üzerinde yapılan araştırmalar artıkça bazı organizmaların çevresel değişikliklere hızla uyum sağlayarak adaptasyonlar geliştirebileceği ve bu adaptasyonların kısa süre içinde genetik varyasyonlar yoluyla yayılabileceği keşfedilmiştir. Bu noktada da evrimin uzun stabil dönemlerini bölen hızlı değişim sıçramaların olduğu hipotezi ortaya atılmıştır. Örneğin söz konusu tür uzun bir süre "değişmeden" seçilim göstermeye devam ediyordur; lakin kısa bir dönemde gerçekleşen jeolojik veya biyolojik olaylar ardından jenerasyonda hızlı bir değişim (sıçrama) yaşanabileceği savunulmaktadır. Tam olarak desteklenemeyen ve üzerinde tartışmalar olan bu hipoteze sıçramalı evrim veya kesintili denge (İng: "punctuated equilibrium") adı verilmiştir.

Sesin kaynağını belirlemek, hayatta kalmak için hayati bir öneme sahip olan insan ve diğer canlılar için temel bir yetenektir. Bu yetenek, insanların ve hayvanların çevrelerindeki tehlikeleri algılamasına ve iletişim kurmasına yardımcı olur. Peki, sesin nereden geldiğini nasıl anlıyoruz? Bu sorunun cevabı, biyolojimizin karmaşık bir kombinasyonunda yatar.

Kulakların Rolü: İnsanların ve diğer memelilerin, sesin kaynağını belirleme yeteneği, kulaklarının şekli ve konumundan kaynaklanır. İki kulağımız arasındaki mesafe ve kulağımızın şekli, ses dalgalarının her iki kulak tarafından farklı bir şekilde algılanmasını sağlar. Bu fark, beyne sesin kaynağını belirleme konusunda önemli ipuçları sağlar.

Evrimi anlamanın ilk basamağı, tür içi çeşitliliği anlamaktan geçer. Zira tür içi çeşitlilik, evrimin çeşitlilik mekanizmalarının bir ürünü olduğu gibi; bu özelliği dolayısıyla aynı zamanda evrimsel sürekliliğin vazgeçilmez bir kaynağıdır. Çeşitliliğin olmadığı bir popülasyonda evrimden söz edilemez.

Bu nedenle mutasyonlar, gen çaprazlanması, transpozonlar, vb. evrimsel çeşitlilik mekanizmaları büyük öneme sahiptir. Bunların yarattığı yeni çeşitlilik, evrimin seçilim mekanizmaları (doğal seçilim, cinsel seçilim, yapay seçilim, akraba seçilimi, grup seçilimi, vs.) tarafından seçilerek belli yönlere doğru adeta "çekilirler". Bu yönler, o anki çevre şartları tarafından belirlenir ve doğanın kendi kaotik değişimi içerisinde bu yön de durmaksızın değişir. Bu sayede belli bir canlı grubunun belli özellikleri ortama uyum bakımından avantaj sağlarken, aynı canlının farklı bir grubunun tamamen farklı özellikleri avantaj sağlayabilir.