Birçok insan uçak penceresinden bakarak bile, yani yaklaşık 10.000 metre yüksekten bile Dünya'nın küreselliğini az çok kestirebilecektir. Ancak merak etmiş olabilirsiniz, yerden ne kadar yükseğe çıkarsak Dünya'yı tam bir bilye olarak görebilirsiniz?

Bunun için kesin bir mesafe yoktur; çünkü bu birazcık görüş alanınıza ve "bilye"den kastınızın ne olduğuna bağlıdır. Gözünüzün dibindeki bilye de "bilye"dir, vücudunuzdan 15 santimetre uzakta tuttuğunuz bilye de "bilye"dir; ancak ikincisi daha net ve güzel gözükür.

Einstein da beynini diğer bütün insanlar gibi, %100'e yakın bir oranda kullanmaktaydı. Zaten insanların beyinlerinin %3'ünü veya %10'unu (veya %100'den eksik herhangi bir miktarını) kullandıklarına dair iddialar tamamen asılsızdır ve uydurmadır. Einstein da dahil olmak üzere tüm Homo sapiens türüne ait bireyler (ve diğer hayvanlar da) beyinlerinin %100'ünü kullanmaktadırlar. Bu konuda ayrıntılı bilgi için buradaki yazımızı okuyabilirsiniz. 

Einstein, sanılanın aksine ortalamadan ufak bir beyne sahipti. Ancak onu farklı kılan, analitik zekasını destekleyen bazı beyin bölgelerinin, genel beyin hacmine oranının daha büyük olmasıdır. Buna karşılık, beyninin bazı diğer bölgeleri, genel ortalamaya göre kısmen daha küçüktür. Yani Einstein, bazı beyin bölgelerinden kazanırken, bazılarından yitirmiştir. Hatta yitirdiği hacim kazandığına göre birazcık daha fazla olduğu için beyni ortalamadan kısmen küçüktür. 

Rosalind Elsie Franklin, 25 Temmuz 1920 tarihinde Londra’nın Notting Hill adlı kasabasında Ellis ve Muriel Franklin çiftinin beş çocuğundan ikincisi olarak dünyaya geldi. Annesi ve babası son derece eğitimli ve sosyal bilinci yüksek Yahudi ailelerinden geliyordu ve gerek dinlerine, gerekse Nazi Almanyası’ndan eziyet görmüş halklarına yardım etme içgüdülerine oldukça bağlılardı. Babası Ellis Arthur Franklin, azımsanamayacak boyuttaki aile servetini korumaya devam ederken, bir yandan da bankacılık yapmayı sürdürüyordu.

Rosalind sıra dışı bir çocuktu. Sürekli üç erkek kardeşiyle birlikte vakit geçirmesinden dolayı erkek çocukların ilgilendiği her türlü oyunla ilgileniyor, rekabeti her şeyden çok seviyordu. Yaşıtları gibi oyuncak bebeklerle oynamıyor, sürekli resim çiziyor, aletler icat ediyor ve yazı yazıyordu. Rosalind bu yeteneklerini, gelecekte moleküler modellerini ve ekipmanlarını yapmakta kullanacaktı. 

Futurama çizgi filminin “Benda Tutsağı” bölümünde bir profesörün anlattığı, zihin değiştiren bir hikaye anlatılıyor. Profesör Cavan bir vücut ister ve Amy güçlü, ince bir vücut ister, bu yüzden fikir alışverişinde bulunmaya karar verirler. Ancak daha sonra eski bedenlerine dönmek isterler ancak cihazdaki bir sorun onları engeller. Çünkü bu yapı aynı anda yalnızca iki kişinin fikrini değiştirmesine olanak tanıyacaktı. Böyle bir süreç bir robotun katılımıyla gerçekleşir. Artık psişik değişimler yaşayan 7 beden ve kendilerine ait zihinleri olmayan 9 beden vardı. Bu sorunu çözmek Ken Keeler’a kalmıştı. Keeler, bu yapıyı kullanan herhangi bir büyüklükteki grubun yalnızca 2 element ekleyerek orijinal durumuna dönebileceğini kanıtladı. Daha sonra bu kanıt Futurama teoremi veya Keeler teoremi olarak bilinmeye başlandı. Keeler kanıtlarını Futurama’nın bu bölümüyle ilişkilendirdi.

Queso Fresco; feta peynirine benzeyen, İspanya kökenli ancak Meksika mutfağında yaygın kullanılan taze bir peynir çeşididir. Hem inek hem de keçi sütünden yapılabilir. Meksika'da yaygın olarak çiğ sütten yapılmaktadır. Cotija peyniri ise, kökeni Meksika olup inek sütünden yapılan yarı sert bir peynirdir ve çorba, tako, salata gibi birçok gıdayla servis edilir.

Rizo Lôpez Foods marka üreticiye ait bu iki peynir kaynaklı bir Listeria monocytogenes salgını raporlanmıştır. CDC'nin (Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezi ve FDA (Gıda ve İlaç Dairesi) ortak yürüttüğü bu uzun soluklu salgının detaylarını inceleyelim.

Çoğumuzun (en azından yazarımızın) çocukluk kahramanı John McClane’in maceralarını konu alan “Die Hard (Zor Ölüm)” serisinden haberi olmayan çok az kişi vardır diye umuyoruz. McClane, seri boyunca yüzlerce kurşundan kaçar, düşme tehlikesinden kurtulur, kırık camlardan basa basa geçer, patlayıcılardan korunur ve düşmanlarını bertaraf eder. Sayısız ölüm tehlikesine rağmen yaşamaya devam eder. 

Özellikle insanın davaya adanmışlık, başarma isteği gibi erdemlere ve yenilmezlik gibi üstün meziyetlere karşı olan hayranlığını hedef alarak ticari başarı kazanan bu tip Hollywood macera filmlerinden belki de binlercesi vardır. Die Hard serisinin konu olması sadece ilk gençliğin yazarda bıraktığı kalıntı olabilir. Kötünün cezasını bulduğu, iyinin ise biraz da Hollywood alt metniyle “ilahi müdahale”ye yorabileceğimiz şansının yardımıyla, güzel ihtimallerin art arda gelmesiyle kazandığı ve şiirsel adaletin tecelli ettiği Hollywood filmleri bu manada gerçeği tam olarak yansıtıyor diyemeyiz. Kahramanın kurşun yağmurunu “sorun değil, birkaç önemsiz sıyrık dostum”la atlatması, kahramana bağlı ipin tam zamanında ucu ucuna bir yerlere takılması, o ana kadar çatır çatır çalışan tabancanın kahramanın kafasına dayandığında tutukluk yapması, tam da ihtiyacı olduğu anda birinin ona yardım etmesi bizlere oldukça düşük ihtimaller olarak gelmektedir.

Prader-Willi Sendromu; metabolik, endokrin, nörolojik sistemler üzerinde sayısız etkileri olan, davranışsal ve zihinsel zorluklarla seyreden nadir ve karmaşık bir genetik hastalıktır. Prader-Willi Sendromu temel olarak yaşamın ilk yıllarında beslenme güçlükleri ve hipotoni ile karakterizedir. Sendromdan etkilenen birçok hasta büyüme hormonu eksikliği nedeniyle boy kısalığı gösterir.

Bu bireyler aynı zamanda hipotalamik disfonksiyona sahiptir ve bu da hipogonadizm, hipotiroidizm, merkezi adrenalin yetmezlik ve düşük kemik mineral yoğunluğu gibi çeşitli endokrinopatilere yol açar. Bu nedenle bu hastaların yaşamları boyunca bir endokrinolog tarafından yakından takip edilmesi gerekir.

Tek’in ve tekin olmayan alanlar kategorisine ittirmek suretiyle sokabileceğimiz ormanlar da yol bulabilmenin ağaçların keyfine ya da keyifsizliğine bağlı olduğunu düşünüyorum. Toprak altında hemcinsleriyle besin alışverişi yapan ağaçların paylaşma güdüsünü insan ve hayvanlara yönlendirdiği durumlarda ormanın zemininde çok fazla ayaklar altına alınmaktan, diğer bölgelerden farklı olarak, bir tür aşınmışlık ve ezilmişlik sebebiyle görünür görünmez birtakım izler oluşur. Bu izlerin belirginleşmesi, meteliksiz kaldığı için kazan kaldıran yeniçerilerin padişahı tahtından alaşağı etmesi gibi ağaçların hükümranlığının sonu anlamına gelir. Artık onları birbirleriyle ve içten pazarlıklı tüccarlıklarıyla baş başa bırakabilir ve "ayıya ayı" demeye başlayabiliriz. Özgürlüğümüzü borçlu olduğumuz izlerin patikaya dönüşmesiyle artık sorgusuz sualsiz ormana yolu düşmüş insan ve hayvanların, yollarını daha rahat bulabileceklerini varsayabiliriz. Görünürde ortada bir yol vardır peki ama bu yol kimindir? Kimler nereye gitmek isterken topraktaki bu izler oluşmuştur? Tamamen bakir olan patikanın üç adım sağ veya sol tarafından gitsem başıma ne tür felaketler gelir? Nereden alındığını hatırlayamadığım ve bir şekilde ezberlediğimi fark ettiğim cümleler patikamın taşlarını oluşturuyor. Aynı şeyleri fazla düşünmekten patikalaşan, patikalaştıkça da damakta kabak tadı bırakmaya başlayan düşüncelerimin varlığı bana bir güven duygusu vermesine karşın, var olanı tekrarladığımı ve iyi mi kötü mü olduğunu bilmediğim yeni ve bilinmez olan şeyden arkama bakmadan kaçtığımı düşünmeme neden oluyor. Karlı bir havada ayağımın kayıp teker meker yuvarlanmamak için insanların ayak izlerine basarak yürümeye çalışmanın daha güvenli gibi göründüğünü kabul etmekle birlikte ya ayak izlerinin sahibinin varış noktası benim, içinde azaplı ve acılı günler geçireceğim cehennemimden bir kesitse?

Büyük gün geldi. 2015’te Plüton’u ilk kez gün yüzüne çıkaran New Horizons uzay aracı, Kuiper Kuşağındaki yeni hedefi olan Ultima Thule’ye 4 yıldır süren yolcuğunu tamamladı.

Güneş’ten 4.5 ile 7.5 milyar kilometre uzaklıktaki aralıkta bulunan Kuiper Kuşağı, Plüton, Makemake ve Haumea gibi cüce gezegenlere ev sahipliği yapıyor. Burası Güneş Sistemi’nin ilk oluştuğu zamanlardan geriye kalan cisimler ile dolu antik bir park alanı gibi. Aynı Mars ve Jüpiter arasında kalan Asteroit Kuşağı gibi, Kuiper Kuşağı da 4.5 milyar yıl önce, Güneş Sistemi’nin oluşumu sırasında başka cisimler ile birleşmeyen ve gezegenleri oluşturmayan cisimlerin biriktiği bir yer.

Savaşta, askerî güçün önemi kadar stratejinin de büyük bir önemi vardır. Bunun önemini, çok daha az askerî gücü olan tarafın bu dezavantajına rağmen stratejisi sayesinde kazandığı savaşlarda net bir şekilde görebiliyoruz.

Savaşta uygun stratejiyi belirlerken : tüm parametreleri göz önünde bulundurmalı, en ufak bir ayrıntının bile savaşın kaderini değiştirebileceğinin bilincinde olmalı, karşı tarafın ne yapabileceği hakkında detaylı bilgi sahibi olmalı, olası durumlar için alternatif bir planımızın olması gerekmektedir.