Hava tahmincileri büyük miktardaki veri içinden örüntüleri bulmak ve sıralamak için istatiksel modellere güvenirler. Yine de halen hava durumunu tahmin etmek inatçı bir şekilde zor, çünkü atmosfer sürekli değişim halinde... Wisconsin Üniversitesi'nden meteorolog Paul Roebber, şöyle diyor:

Tutarlılığı arttırmak için tahminciler sadece bir modele güvenmez. “Topluluk” modellemeyi kullanırlar. Topluluk modelleri birçok modelin ortalamasını almaktadır. Ama topluluk modellemesi yeni veriler eklenmedikçe ya da toplanmadıkça çok da tutarlı değildir. İşlemsel olarak "pahalı" da olabilir.

Kütleçekim dalgaları, büyük kütlelerin ivmelenmesi sebebiyle uzay-zaman dokusunda meydana gelen bozulmalar ve bükülmelerdir. Kütleçekim dalgaları, tıpkı suya atılan bir taşın yarattığı dalgalar gibi, kaynaktan dışarı doğru dalgalar hâlinde yayılır. Ancak arada belirgin bir fark vardır: Kütleçekim dalgaları ışık hızında hareket eder; su dalgaları ise bunu yapamaz. Kütleçekim dalgaları, kütleçekimsel radyasyon yoluyla enerji taşır. Kütleçekimsel radyasyon, elektromanyetik radyasyon benzeri, kaynaktan dışa doğru yayılan bir radyasyon türüdür.

Einstein fiziği öncesi dönemde, yani ilk olarak Isaac Newton tarafından geliştirilen klasik fizik çerçevesinde, kütleçekim dalgalarının varlığına dair herhangi bir ipucu bulunmamaktaydı; çünkü bu dönemde kütleçekiminin bir noktadan diğerine anlık olarak etki eden bir kuvvet olduğu düşünülmekteydi. Dolayısıyla kütleçekimine yönelik teorilerin tarihi asırlar öncesine gitmesine rağmen, kütleçekim dalgalarının varlığı ilk olarak 1905 yılında Henri Poincaré tarafından ileri sürülmüştür; sonrasındaysa 1916 yılında Albert Einstein'ın geliştirdiği Genel Görelilik Teorisi çerçevesinde öngörülmüştür.

İlkel dönemlerde insanoğlu için estetik kavramı çok toydu. Doğanın sunduğu estetik dışında insanoğlunun mağara duvarlarına yaptığı resimler, taşa verilen şekiller ve düzgün kadın & erkek vücudu, ham estetik olgulardı.

Sanat konjonktürüne baktığımda estetiğin ilkel dönemlerdeki halleriyle sunulduğunu ve estetik kavramının böyle olduğuna dair bir algı oluşturulmaya çalışıldığını görüyorum. Özellikle de öğelerde gördüğüm bu yönelim estetikte büyük bir yetersizliğin ve bayağılığın oluşmasına sebep oluyor.

Geçmişten bugüne toplumsal hayatın bir parçası olan hayvanlar, insanlık tarihinde önemli bir konum teşkil etmiştir. Kültürlerin ayrılmaz bir parçasını oluşturan bu canlılar, bireylerin temel gereksinmelerini sağlamakla kalmamış insanlara yaşam serüvenlerinde eşlik ederek gündelik hayatın ayrılmaz bir parçası olmuşlardır. Nitekim hayvanların asırlar boyunca düşünürlerce tartışılması meseleye farklı perspektiflerden bakılmasına da olanak tanımıştır. Zira ünlü düşünürlerden biri olan Veblen'in hayvanlar üzerinde elde ettiği tespitler, toplum algısının yansımalarını bizlere sunmaktadır. Veblen'e göre " Aylak seçkinci sınıf için kümes hayvanı, domuz, sığır, koyun, keçi gibi üretken ve yararlı ve genellikle de karlı bir amaca hizmet eden hayvanlar, diğer kafes kuşları, kediler, köpekler ve yarış atları gibi hiçbir endüstriyel amaca hizmet etmeyen evcil hayvanlar kadar güzel bulunmazlar. Bu hayvanlar ekseriyetle gösterişçi tüketim öğeleridir. Bu sınıfa dahil olan hayvanlar konvansiyonel olarak üst sınıflarca beğenilirler, oysa maddi yönden daha alt sınıflar güzel ve çirkin arasında katı ve kesin bir maddi ayrım çizgisi çekmeden, bu hayvan sınıflarının her ikisini de güzel bulurlar."^[1] Görüldüğü üzere sınıfsal farklılıklar, bireylerin hayvanlar konusundaki algılarını belirlemektedir. Dolayısıyla insanlık tarihi boyunca hayvanlar ve insanlar arasındaki farklılıklar, düşünürlerce tartışılırken temel olarak insanlardaki rasyonel düşünce önemi üzerinde durulmuştur. Her ne kadar insan hayvan ilişkisi üzerinde birçok fikir ortaya atılmışsa da bu canlıların zamanın her döneminde modern dünyadaki konumlarının değiştiği gerçeğini kabul etmek gerekmektedir. Zira insanlığın avcı-toplayıcı dönemlerinde henüz tarım endüstrisinin yeşermediği zamanlarda hayvanlar neredeyse yararlanılacak tek kaynak olarak görülmüştür. Sözgelimi ihtiyaçlar doğrultusunda faydalanılacak bu hayvanlar, aynı zamanda insanların dini inançlarında da yer almışlardır. Animizm dini buna örnek verilebilir. Bu inanca sahip olan bireyler insanların ve insanların dışındaki varlıkların ruha sahip olduklarını düşünmektedirler. Dolayısıyla bu varlıkların içinde hayvanlar, dağlar ve akarsular gibi varlıklar da vardır. Animizm inancında söz konusu varlıkların, doğaüstü bir noktada yaşadıklarına inanılmaktadır. Bu sebepten ötürü bireyler, doğaüstündeki bu ruhlara birtakım dini ritüeller vasıtasıyla ulaşacaklarını düşünmektedir. Diğer yandan tarihi kayıtlardan da anlaşıldığı üzere bazı dinlerde tanrılar hayvan sembolleriyle birlikte tasavvur edilmiştir. Örneğin koç, boğa, aslan ve akrep gibi canlılar, bunlardan bazılarıdır. Yine Yunan mitolojisinde de Tanrı Zeus kuğu, boğa ve kartal kılığına bürünebilmektedir. Ancak günümüze gelindiğinde insan olmayan hayvanlara atfedilen rolün değiştiğini görmek mümkündür. Çünkü insanlık hayvanlardan sanattan modaya birçok alanda yararlanmaktadır. Ancak modern dünyada bu canlıların kademeli bir şekilde gözden kaldırıldığı görülmektedir. Söz konusu canlıların ortadan kaldırılmasıyla hayvanat bahçelerinin açılması aynı döneme denk gelmektedir.^[1] Dolayısıyla bugün hayvanlar için büyük bir ticari ağ oluşmuş ve modern dünyadaki konumları farklı bir boyuta evrilmiştir. Pet hayvanı sahiplenen bireylerin, bu canlıların günlük bakımından kuaförüne kadar pek çok alternatife erişebileceği kaynaklar mevcuttur. Hayvan otellerinden, kıyafet sektörüne kadar gelişen bir düzen oluşmuştur. Ancak bu romantik düzenin yanında insan olmayan hayvanların meta ürünü olarak kullanılmaları da devam etmektedir. Son olarak "hayvanlar zamanın neresinde" diye soracak olursanız bunun cevabını tarih çoktan vermiştir.

Hücrenin normal fonksiyonlarını gerçekleştirebilmesi için gereken hareket, membran transportu ve makromoleküllerin sentezi gibi birçok olay enerji gerektirmektedir. Dolayısıyla, metabolik enerjinin üretimi ve kullanımı hücre biyolojisinin temelini oluşturur. Tüm hücreler, metabolik aktivitelerin gerçekleşmesi sırasında kullanılacak enerji kaynağı olarak Adenozin Trifosfat (ATP) kullanır.

Hücreler üç temel görev türü için kimyasal enerjiye ihtiyaç duyarlar: kimyasal iş, taşıma işi ve mekanik iş. Bu işleri kabaca açıklamak gerekirse kimyasal iş, monomerlerden polimerlerin sentezinde olduğu gibi kendiliğinden gerçekleşemeyecek endergonik tepkimelerin yürütülmesi, taşıma işi bileşiklerin zarlardan kendiliğinden geçiş yönünün ters yönünde pompalanması, mekanik iş ise sil hareketi, kas hücrelerinin kasılması ve hücre bölünmesi sırasında kromozomların hareketi gibi işlerdir.